Onopvallend maar niet onopgemerkt

Op het Eind in Son Breugel in een bocht staat een kapel zoals er wel meer in Brabant staan. Klein, eenvoudig gebouwd en afsluitbaar met een traliehek. Daar bij dat kapelletje dat ooit herbouwd is ter ere van Maria van Beauraing kwam ik haar tegen. Klein van stuk, driftig maar zonder haast veegde zij de vloer voor het kapelletje. Alsof het haar geen moeite koste.
Een tijdje sloeg ik haar gade hoe ze het kapelletje aan het schoonmaken was, alles werd afgestoft, opgebrande kaarsen verwijderd en de oude bloemen verwisseld voor nieuwe verse bloemen.

Door: Adrie Neervoort

Toen ik vlak bij haar was sprak ik haar aan en vroeg haar of zij het kapelletje dagelijks schoon maakte. Ze keek met een vrolijk en vitaal gezicht aan en zij dat dit niet het geval was. Eenmaal per week werd door haar het kapelletje in zijn geheel schoongemaakt en op de andere dagen ging zij iedere dag kijken of alles nog in orde en schoon was. Zo niet dan werd er even opgeruimd. En natuurlijk in het voorjaar werd ook de omgeving aangepakt zoals het bankje vlakbij. Dat werd dan grondig schoongemaakt. Vroeger deed ze dit samen met nog een mevrouw maar die kan het jammer genoeg niet meer daarom doet ze het nu alleen.
Maar waarom? Was mijn vraag. Gewoon, omdat ik dat belangrijk vind, was het antwoord en er viel een stilte, gevolgd door een verhaal, het verhaal van zuster Genoveva van de Wijdeven, want dat is haar naam en titel.
Tachtig jaar geleden geboren in een groot gezin, in een tijd dat de nonnen nog de zorgtaak hadden, zeg maar de verpleegkundige van nu. Dat inspireerde haar als jong meisje en zo trad zij in 1954 op 19 jarige leeftijd toe tot het klooster "De zusters van liefde". Ze vertelt hoe dat was, en over het verschil van toen en nu, als het om het geloof en de wereld gaat. Ook dat zij eerder dan gepland terug naar huis ging om voor haar familie te zorgen, toen was ze vaak op Mosbulten te vinden Misschien wel meer dan in haar eigen klooster, maar daar ging ze ook vaak naar terug. In deze tijd zou we spreken van een dubbelfunctie. Geen makkelijke tijd, maar het kwam allemaal op haar pad en het moest gewoon gebeuren. Ze kijkt nu jaren later met plezier terug op alles wat zij heeft gedaan en besloten. Ik wijs haar nog even op de prachtige bloemen die zij in het kapelletje heeft geplaatst. "Ja, die zijn uit mij eigen tuin. Die heb ik dus gratis 'gekregen' dus zet ik ze nu ook gratis bij het Mariabeeld, want gratis blijft gratis."
We nemen afscheid en ik vervolg mijn weg. Het blijft hangen in mijn hoofd "gratis blijft gratis ". Zuster Genoveva van de Wijdeven, weer zo 'n vrouw die ongemerkt voor velen veel doet, zonder dat wij het weten.

Op de site van De zusters van liefde las ik onderstaande tekst:
"Het meer leefbaar maken van de wereld is de opdracht waar alle mensen voor staan.
Aan deze leefbaarheid willen wij, leden van de Congregatie Zusters van Liefde
van Jezus en Maria, Moeder van Goede Bijstand, gevestigd te Schijndel, meewerken vanuit het evangelie van Jezus Christus."