Een nacht om nooit te vergeten

Son en Breugel - Het was een druilerige, winderige avond. Het was meer nieuwsgierigheid die me dreef dan wat anders. De nacht van de nacht, een initiatief van de Natuur- en milieufederaties, is een uitgelezen kans om te ervaren hoe het bos is als het donker is. Wat kun je dan zien, of horen? Het initiatief is ook bedoelt om de effecten van lichtvervuiling te belichten, om te laten zien hoe mooi de wereld er uitziet zonder dat die baadt in het licht.

Door: Lucas van As

Althans, dat was de opzet. Juist vanwege het druilerige weer, en met name vanwege de sterke wind, was er niet zoveel te zien of te horen. Dat begon al bij het startpunt, waar een deskundige alles wist te vertellen over (nacht)vlinders in Nederland. Er was speciaal een sterke lamp aangezet om de beestjes aan te trekken, maar die hadden er geen trek in.

Bat man liet zich niet zien!
Toch maar op pad! Het eerste gedeelte, over het asfalt, ging prima. Al moesten onze ogen duidelijk wennen aan het donker. Er waren in totaal zo'n 10-15 mensen op afgekomen. Vlak voor het bos stond een tweede deskundige ons op te wachten, om ons vleermuizen te laten horen. Vleermuizen oriënteren zich via ultrasone geluiden die ze produceren, daarmee lokaliseren ze ook hun prooi. Via een speciaal apparaat, de 'Bat detector', kunnen deze geluiden voor het menselijk oor hoorbaar gemaakt worden. Helaas, wederom vanwege het weer, géén vleermuizen!

Verder gingen we, het bos in. Onder deskundige leiding van twee gidsen van IVN Son en Breugel/IVN Sint-Oedenrode vonden we onze weg, wat lastiger werd toen we de gebaande paden verlieten. Voorzichtig vonden we onze weg, langs takken en bomen, wortels en struiken vermijdend. Op een open gedeelte stond een deskundige op het gebied van sterren, gekleed als een druïde. Met een aanwijsstok die een 'Harry Potter'-achtig licht produceerde wees hij waar bepaalde sterren staan. Alleen waren ze vanwege het dichte wolkendek niet zichtbaar… Vreemd genoeg zorgden die wolken ervoor dat het relatief licht was. Het licht dat door de stad Eindhoven geproduceerd werd, werd door de wolken weerkaatst. Zo leerden we toch nog wat!

Ik zag geen hand voor ogen
Nog verder ging het, het bos in. Nu kwamen we aan bij het donkerste gedeelte, waar de dappersten onder ons aan de hand van een touw, gespannen langs de bomen, door het bos voortbewogen. Zonder het touw zouden we de weg niet kunnen vinden, je zag werkelijk geen hand voor ogen! Voorzichtig zette ook ik mijn voeten neer, ik kon deze leuke uitdaging niet weigeren! Kijken ging alleen met de voeten. Voor mijn gevoel veel te snel was deze ervaring, die andere zintuigen aan het werk zette, voorbij en had ik de groep weer teruggevonden.

Na een laatste uitleg over de nachtdieren die in het bos leven, zoals de vos, het ree, de das en diverse soorten uilen, gingen we weer terug naar het vertrekpunt. Al hadden we niet de dingen gezien of gehoord die de bedoeling waren dat we zouden zien of horen, het IVN had een leuke route uitgezet die in ieder geval uw verslaggever duidelijk maakte dat zonder een overdaad aan licht er veel te zien is in de nacht!