Jonge mensen op weg naar het concertpodium

Son en Breugel - Als u aan de dwarsfluit denkt, denkt u vast aan Berdien Stenberg, of als u wat ouder bent zoals ik, aan Thijs van Leer. Het is een wonderlijk instrument, dat kwetsbare, prachtige tonen voort kan brengen. Een sieraad voor de muziek, zeker als het in handen is van jonge mensen met een zichtbare liefde voor muziek!

Door: Lucas van As
Foto: Gineke de Laat

Monique Oosting is zo iemand, met liefde voor muziek en voor de dwarsfluit in het bijzonder. Al vele jaren geeft ze les, eens per jaar organiseert ze een voorstelling van haar leerlingen in de Protestantse kerk aan de Zandstraat in Son. Zondag 10 juni was het weer zover, ondanks het mooie weer die dag verzamelde zich een grote groep belangstellenden in de zaal van de kerk, die voor even een concertzaal was. Veelal familie of vrienden, de zaal zat in elk geval aardig vol!

Bij het openingsnummer staan er zeven dwarsfluiten op een rij, die harmonieus én melodieus samenspelen, een waar genoot voor de oren!

Vervolgens komen alle leerlingen aan bod, meestal in hun eentje, soms met tweeën. De jongsten op de blokfluit, anderen op de dwarsfluit. Alle begin is moeilijk, de jongsten speelden kort, maar wel vol overgave. Van anderen, zoals Neeltje Wonders, was duidelijk te zien en te horen dat ze al vaker gespeeld hebben. Al moet gezegd worden dat het een genot was om naar álle leerlingen te luisteren, die dan ook allemaal een daverend, enthousiast applaus kregen!

De beleving en het plezier was goed zichtbaar, bij de kleinsten de spanning. Ook zij genoten er toch van, al was het na afloop. Bijzonder was het samenspel op blokfluit door Job en Anna en het 'Duettino' van zussen Bente en Anne, ze speelden precies in de maat en vulden elkaar prachtig aan!

Het publiek genoot er ook van, bij het nummer 'Cuban Dance', gespeeld door Naomi, dansten twee kleine dames vrolijk mee op de aanstekelijke muziek. Het was een muzikaal hoogtepunt op een warme, zomerse zondagmiddag, van een aantal muzikale beloftes uit Son en Breugel!

Veel te snel volgt al het traditionele slotnummer, de 'Opblaasblues' waarbij alle leerlingen het podium betreden en samenspelen. Een mooie afsluiting, één van de aanwezigen roept om 'meer, meer!'. Helaas, dat zat er niet in! Met terechte trots sluit Monique, die sommige leerlingen begeleidde op de piano, de voorstelling af.

Na afloop sprak ik kort met twee van de leerlingen, Neeltje Wonders en Anna Burger. Neeltje is nooit nerveus, vertelde ze, het ging goed! 21 juni a.s. doet ze D-examen bij de Harmonie, waar ze lid van is. Dit is het hoogste haalbare amateur niveau, daar is ze wèl nerveus voor! Al heeft Neeltje niet de droom professioneel muzikant te worden ze wil wel graag bij de Harmonie spelen!

Anna was wel zenuwachtig, ze was al twee weken van te voren met de voorstelling bezig, verteld haar moeder. 'Ik vond het wel erg leuk!' zegt Anna, die wel vaker wil spelen voor publiek. Dat gaat vast goed komen!