Home Zweet Home
ColumnMijn badkamer nadat ik de kinderen in bad heb gedaan: het heeft iets weg van een subtropisch zwemparadijs.
Alleen als ik een tapijt maak van zestig handdoeken krijg ik het droog.
Spetter hier, spetter daar en een emmer water op de grond.
De jongste vindt het leuk om de helling van het bad te gebruiken als glijbaan terwijl de oudste het liefst fonteinen nabootst met lege shampoo flessen.
Het liefst tot aan het plafond.
Die flessen mag ik dan ook niet weggooien en worden zorgvuldig bewaart in een daarvoor bestemd bakje.
Als het water lauw begint te worden, de handjes verrimpeld zijn en ik dan écht wel verlang naar mijn kop koffie op de bank begint het geëmmer.
'NEE! Wij willen niet uit bad!' aldus de oudste die het dan, zoals het hoort, opneemt voor zijn zusje. Zijn zus gilt er nog eens achteraan om het te onderbouwen.
Wat dus resulteert in het afdrogen van een boze peuter. En daarvoor alleen al zou men een diploma moeten kunnen halen. Mensen, dat is bijna niet te doen.
De oudste droogt zichzelf af.
Dus tegen de tijd dat ik de terrorpeuter in bed heb gebonjourd, nadat we uitgebreid zes kinderliederen hebben gezongen, ligt hij al rustig een Donald Duckje te lezen.
Voordat ik zelf naar bed ga kijk ik nog even naar de schone kindjes in hun schone bedjes. En als ik dan hun tevreden, zoete snoetjes zie smelt ik.
Dan besef je dat het die zestig handdoeken écht wel waard zijn.
