Tweede kijkdag Sint Petrus' Bandenkerk goed bezocht

Het was pas de eerste keer, dat ik de Sint Petrus' Bandenkerk van binnen zag, bij de tweede kijkdag op zaterdag 9 december. Van 14.00 tot 16.00 uur konden belangstellenden terecht in de kerk, waar spullen die niet kunnen worden geplaatst in de nieuw te bouwen kerk bekeken en eventueel aangeschaft konden worden.

Door: Lucas van As

Het is een indrukwekkend, mooi gebouw, de Sint Petrus' Bandenkerk. Ook als je niet gelovig bent, is het zonde als het gebouw zou verdwijnen. Al is het duidelijk dat het gebouw niet langer als kerk kan fungeren, simpelweg omdat het zo groot, en het aantal gelovigen afgenomen is.

Op het eerste gezicht was niet duidelijk wat precies te koop is, gelukkig waren vrijwilligers als Ad Keeren en Piet van de Weideven ter plekke om uitsluitsel te geven. Sommige zaken, zoals de audio apparatuur uit de sacristie en de grote lange tafel uit de ontmoetingsruimte worden opgeslagen. Er was aardig wat te koop, veel is al verkocht. Alle kerkbanken hebben een nieuwe eigenaar gevonden, de meeste stoelen eveneens. Toch konden de belangstellenden nog het een en ander bemachtigen.

Zo kwam ik iemand tegen die drie kerkbanken (en een melkbus) gekocht had. U kent ze wellicht, lange, harde, houten banken. Wat doe je met zoiets? De man in kwestie is meubelmaker, hij ging er iets moois van maken.

Iemand anders ging voor de houten klapstoelen, helaas waren die al weg. Ik kwam ook iemand tegen die een bidstoel gekocht had. Ze had er al een, ergens gekocht in een winkel. Maar deze, uit de kerk waar ze zelf gedoopt is, waar ze haar eerste communie gedaan heeft en het vormsel ontving, die heeft echt emotionele waarde. In de kerk is ze ook getrouwd, zijn haar kinderen gedoopt en hebben ze communie gedaan, op de jongste na. Een hele familiegeschiedenis, gevangen in de bidstoel .

Het geeft aan dat het niet zomaar iets is, dat het niet zomaar een uitverkoop is, in dit geval van een kerk. Het gaat om een stuk geschiedenis, van de bouw in 1960 tot de eventuele afbraak of herbestemming. Wat er ook gebeurd, een stuk geschiedenis wordt afgesloten. Dat is voor velen, ook die niet aanwezig waren zaterdag, aanleiding voor nostalgie en weemoed.

De sfeer in de kerk was zeker niet bedrukt. De aanwezigen waren meer gericht op welke spullen interessant konden zijn. Vier van de zes wijwatervaten waren te koop, ik kwam een man tegen die er een gekocht had, voor in de tuin. Een ander had de kerkbanken gekocht, om er een tuintafel van te laten maken. Als een blijvende herinnering.

Voor de een ging het om spullen met emotionele waarde, voor de ander gewoon om leuke spullen waar iets van te maken is. Hoe dan ook, alle spullen uit de kerk krijgen een nieuwe bestemming. In de nieuw te bouwen kerk, of bij mensen thuis.