Klein Kerstverhaal

Er stond in dat gezin een stalletje op het dressoir. Een forse stal. Vader had die zelf getimmerd. Vanaf de eerste dag van de Advent stond hij daar, met zijn dak van stro waaronder Maria en Jozef, met herders en schapen in groenig verkruimeld mos, al vol vertrouwen stonden. De engel zweefde er boven met een sjerp waarop Gloria in Excelsis Deo stond. Ook de kribbe stond er, nog zonder kindje. Wel lag er al wat echt stro in. Twee witte engeltjes hielden elk al een rood kerstkaarsje vast…..

Door: Theo Smit

Het is allemaal verwachting. Hunkering naar die avond rond dat ene kind. De stal staat er in ieder geval al. De kinderen kibbelen of er wel genoeg stro in het kribbetje ligt. De een legt er wat extra stro in, de ander haalt er wat uit. Zijn alle herders er wel? Liggen os en ezel wel dicht genoeg bij de kribbe? Kijkt Maria wel vertederd genoeg? Staat Jozef er wel stoer bij? Knielt Maria wat dichter bij de kribbe en staat Jozef er toch iets verder vandaan? Dringen de schapen zich nieuwsgierig naar voren? Wekken die herders daar achter wel de indruk dat ze er net quasinonchalant aankomen? Allemaal kleine details waar wel even over nagedacht moet worden. Een uiterst verfijnd diplomatiek spel haast.

En zo zijn er duizend en een kleine details die ons allemaal bij de hand nemen en ons door het Kerstfeest voeren. Het feest van licht, glinstering en verlangen. Verlangen naar een betere wereld. Een feest van een paar dagen maar, voordat alles weer losbarst. Voor piloten weer stoer in gevechtsvliegtuigen stappen om andere mensen duidelijk te maken dat alleen wij gelijk hebben. Voor in grote glazen torens de rijken weer rijker gemaakt worden en de armen weer armer. Voor er in luxueuze conferentieoorden de prachtigste doemscenario's weer de revue passeren met als boodschap dat alles minder moet. Neem nog een glas champagne voor we ons per vliegtuig naar de volgende nog luxueuzere vergadering in nog Verderwegistan spoeden.

De toplaag, waar de geur van de Paradise Papers uit omhoog walmt, zal rond nieuwjaar ons weer moralistisch toespreken. Daar moeten we dan niet teveel aandacht aan besteden. We moeten ons maar aan de Kerstgedachte vastklampen. Een boodschap die zo huiveringwekkend eenvoudig is. En misschien dat we heel af en toe door die kerstgedachte bevangen worden en dingen doen waarvan we nooit hadden gedacht dat we ze ooit zouden doen…..

Zorgt u er ieder geval voor dat u het kindje bij de hand hebt want het is zo alweer Kerstmis. Een lichte, glinsterende Kerst, het feest van het eeuwigdurende verlangen naar wat we ooit zouden willen zijn, naar wat we ooit zouden kunnen worden.