De luidklok van SWZ locatie Zonhove

Son en Breugel – Als één van de beiaardiers van de de Sonse toren van Sint-Petrus Banden, ben je óók geïnteresseerd in ándere luidklokken die zich in Son bevinden. Want het carillonvirus reikt veel verder dan alleen de klokken van de Petrustoren. Zo staat er bijvoorbeeld op het binnenterrein van Nieuwstraat 70 -waar kinderen en volwassenen met een (ernstige) meervoudige en/of lichamelijke beperking levensloopbestendig wonen, werken, leren en vrije tijd in een zorgzame beschermde, veilige omgeving wordt geboden- een heus klokkentorentje met een klok. Genoeg reden om de geschiedenis van deze klok bloot te leggen.

Door: Evert Meijs
Foto's: Evert Meijs

Een klein stukje voorbij de hoofdingang van Zonhove staat aan de rechterzijde een echt klokkentorentje. Je zou het zó kunnen optillen en op het dak van een kerk kunnen plaatsen. Het bouwwerkje is afkomstig van de kapel, die deel uitmaakte van het gehele complex. Nou ja, afkómstig: het is een replica. Want volgens Wim Stas, die ruim veertig jaar als technische man verbonden was aan Zonhove, wilde men na de sloop van de kapel het torentje-met-klok bewaren. "Maar het bouwwerkje was veel te rot. Daarom werd eerst eenzelfde torentje van latten gemaakt, als proefmodel. Met precies hetzelfde materiaal als het oorspronkelijke torentje werd een nieuw exemplaar gebouwd. Alleen de klokkenstoel en de klok zelf zijn nog origineel". Stas herinnert zich het klokje nog goed. "Het touw van het klokje van de kapel schoot er wel eens uit. Mijn baas moest er dan bij klimmen om het touw weer goed te leggen".
Voor het hoofdgebouw werd op 21 juli 1914 de eerste steen gelegd door Broeder Alphons, overste der Broeders Alexianen. Deze steen is nu aangebracht in het nieuwe klokkentorentje! In 1988 heropende mr. F.J.M. Houben –Commissaris van de Koningin in de provincie Noord-Brabant- op 21 april het nieuwe complex van Zonhove. De gevelsteen die toen onthuld werd, kreeg óók een plekje in het nieuwe torentje.

Nieuwe kapel
De eerste echte kapel werd gebouwd in 1916, twee jaar na de opening van het 'r.k. Sanatorium voor zenuwlijders'. In het driemaandelijks tijdschrift 'Heem Son en Breugel' nr. 2 van 1988 laat Joop Dijsselbloem-Visser exact zien wie de eerste priesters waren, maar ook meldt ze dat in 1929 een nieuwe kapel werd gebouwd, naast het hoofdgebouw. Op pagina 47 schrijft Dijsselbloem-Visser dat er in 1981 werd gestart met de eerste fase van een complete nieuwbouw. Even leek het er op dat het hoofdgebouw met de kapel behouden zouden blijven. Toen ook dit eind 1987 viel onder de slopershamer, hebben velen dat met weemoed gadegeslagen….Alleen de spits van het torentje dat de kapel sierde zal straks als monument de herinnering bewaren aan de vroegere tijd.

Petit en Fritsen
En nu prijkt het klokje in zijn originele klokkenstoel in het nieuwe torentje van het terrein van Zonhove. Maar het vermoeden van sommige inwoners van Son, dat het klokje dateert van 1929, is onjuist. Immers, de tekst op de klok luidt: SERVANSAL ANNO DOM 1946. Petit en Fritsen me fuderunt. De klok is dus vlak na de Tweede Wereldoorlog –in 1946- gegoten in Aarle-Rixtel. Het archief van de Alexianen bevat enkele dossiers m.b.t. Son en de toenmalige instelling en broedergemeenschap alhier. Die zijn niet oninteressant, maar bevatten geen enkele verwijzing naar de klok. Jammer. De Brabantse klokkengieterij gaf geen antwoord op de vraag of meer gegevens bekend zijn.
Het klokkentorentje is momenteel een herkenningspunt op het terrein van Zonhove. "Bij herdenkingen leggen we daar bloemen neer of luiden we de klok. En bij het afscheid nemen van overleden cliënten" aldus mevrouw Ineke van den Berg-Kamminga, secretaresse van de Raad van Bestuur van SWZ.
De gemeente Son en Breugel gaf een fraaie ansichtkaart uit met daarop het klokkentorentje en met op de achtergrond de grote broer van de voormalige St.-Petruskerk.