Column Lucky Luc
Column
Haat-liefde verhouding
Lijdzaam onderga ik mijn lot, meer kan ik niet doen. Ik zie hem van de verte al aan komen sjokken, de dikzak. Denkend dat hij nog steeds het lichaam van een jonge god heeft. Was dat ooit zo? Ik zou het niet weten.
Weken, soms maanden lang mijdt hij me. Ziet hij me niet eens staan. Het liefst laat hij het zo. Hij wil het gewoon niet weten. Af en toe wint de nieuwsgierigheid het van de afkeer.
Voorzichtig neemt hij plaats, eerst de ene voet, dan de andere. De ogen gesloten, alsof hij het nog niet wil zien. Plots opent hij de ogen en kijkt verschrikt. Een kreun, daarna een vloek ontsnapt aan zijn lippen. Weer heb ik hem teleurgesteld, weer kan ik niet aan zijn verwachtingen voldoen.
Rare jongens, die mensen. De een rookt, snuift, drinkt en eet wat hij wil, de ander ontzegt zich juist van alles en sport zich een ongeluk, om aan een onhaalbaar schoonheidsideaal te voldoen. Het maakt niet uit, allemaal slaken ze een zucht voordat ze op me plaatsnemen, en een kreun en een vloek als ze de waarheid zien.
Want het is de waarheid, de naakte, objectieve en onweerlegbare waarheid. Onontkoombaar, rauw en keihard. Geen nepnieuws, gefabriceerd door een Russische internetgeek, geen tweet gebaseerd op onvolledige feiten of een gebrek aan kennis of inzicht. De pure waarheid, niets meer, niets minder. De mens zelf geeft er betekenis aan.
Ik zeg het niet graag. Ik weet dat hij het niet wil horen. Maar ik kan niet anders. Wie houd ik dan voor de gek?
Hij kreunt en hij vloekt wel, maar gaat vervolgens op dezelfde voet verder. In het begin let hij wel op wat hij eet, eet minder troep en drinkt minder bier. Lang houdt hij het niet vol. Chips, nootjes, een stukje worst. Een biertje op zijn tijd. Héérlijk vindt-ie het! Hij kan het gewoon niet laten, zolang hij het niet overdrijf hoeft dat ook niet. Maakt hij zichzelf wijs.
Op dieet gaan, hij moet er niet aan denken. Alleen maar worteltjes, selderij sticks, komkommer eten en water drinken, hij wordt er bij voorbaat al gallisch van. Hij wil eten waar hij zin in heeft, wanneer hij zin heeft. Dan moet je het niet gek vinden dat je zwaarder wordt, vriend!
Meer bewegen? Dat is zonder meer een goed idee! Hij sport één keer per week, hij gaat ook elke dag wandelen. En hij loopt naar zijn auto. Poe, wat een inspanning allemaal. Ik krijg het er warm van!
Het is als de koers van een beursgenoteerd bedrijf dat op een faillissement afstevent. Het zijn cijfers waar je niet op zit te wachten. Hoewel, er zit wel een stijgende lijn in!
Het is een haat-liefde verhouding, tussen een man en zijn weegschaal. We kunnen niet met, maar ook niet zonder elkaar.
Wat is dan de oplossing voor zijn dilemma? Hij kan de haat-liefde verhouding op twee manieren beslechten. Ofwel hij gaat meerderen en minderen, meer beweging en minder chips, cola en wat dies meer zij. Ofwel ga ik de deur uit. Dat is ook een manier.
