Een onmogelijke keuze

Soms stelt het leven je voor een onmogelijke keuze, een dilemma, een Salomons oordeel. Het mijne kwam bij het verlaten van de plaatselijke supermarkt, die ik bezocht voor wat 'last minute' boodschappen. Ik zag ze al staan toen ik naar binnen ging. Ik wist wat me te wachten zou staan als ik weer naar buiten kwam. Er was geen ontkomen aan.

Ik had onverrichterzake huiswaarts kunnen keren. Mijn vrouw en ik hadden moeten improviseren voor het avondeten, dat is te doen. Ik liet me niet kennen, en ging naar binnen. Dat was nog een eenvoudige keuze.

Het bijeensprokkelen van de benodigdheden voor een overheerlijke, door mijzelf te bereiden maaltijd was snel voor elkaar. Ook het afrekenen bij de kassa ging sneller dan normaal. Tja. Het noodlot laat zich niet ontwijken.

Ik zuchtte eens diep, zette mijn pet stevig op mijn hoofd en waagde me naar buiten, het door de gretige schare felbegeerde kleinood in mijn linkerhand geklemd. Vrijwel meteen stortte de wachtende horde zich op me, smekend om het kostbare kleinood aan één van hen te geven. Maar aan wie?

Ik durfde niet te kijken in die bedelende ogen. Wie ik ook zou kiezen, de anderen zouden hevig teleurgesteld zijn. Dan maar, bij wijze van spreken met de ogen dicht, het kleinood in de gretige handen van de eerste de beste gedrukt, die toevallig de dichtstbijzijnde was. Vrijwel hetzelfde moment brak er een soort kinderoorlog uit. 'Ik heb nog niets gehad!' 'Ik ook niet!' 'Je moest netjes achter het hek blijven staan!' En zo ging het maar door. Ik maakte me snel uit de voeten.

Wat was er aan de hand? Eens in de zoveel tijd 'geven' supermarkten speciale speeltjes weg, vooral bedoeld voor kinderen. Het is een hele serie, die gespaard moet worden, er zijn zelfs speciale opbergkoffers etc. De eigenlijke bedoeling is om de mamma's en pappa's van die kinderen zoveel mogelijk boodschappen te laten doen, om er voor te zorgen dat hun hunkerende nageslacht de serie compleet heeft.

Iedere keer verzint de ene supermarktketen een rage, die gekopieerd wordt door de andere ketens, of de andere ketens komen met hun eigen rage. Wuppies, flippo's of de laatste trend: emoji's, allemaal lokken ze hele kinderscharen naar de supermarkten om argeloze boodschappers te belagen.

Met als gevolg dat als je als kinderloze, nietsvermoedende boodschapper geconfronteerd wordt met een meute gretig graaiende, hevig hunkerende, venijnig verlangende kinderen van wie je de meesten teleur moet stellen.

Hoe kun je het onmogelijke mogelijk maken? Door op goed geluk te kiezen, met de ogen dicht desnoods. Soms stelt het leven je voor een onmogelijke keuze.