Heren 2 VC Pieter Brueghel kent prima start in de eerste klasse

Son en Breugel/Waalre - Op donderdagavond 1 november, the day after Halloween, mochten we op weg naar het altijd pittoreske Waalre. Alweer een uitwedstrijd, maar dat zijn we wel gewend gezien alle perikelen omtrent de sporthal de Landing. Al lijkt er weer zicht op een echte thuiswedstrijd.

Zoals gezegd, een wedstrijd van Heren 2 in Waalre tegen VC Bravo, een samenvoeging van Bravo '99 en VC Waalre. Ik vermoed dat daar lange brainstormsessies aan vooraf zijn gegaan... 'VC Bravo is de volleybalvereniging voor de woonkernen Aalst, Dommelen, Valkenswaard, Waalre en Westerhoven', zoals vernoemd staat op de website. Blijkbaar moesten de krachten gebundeld worden om de vereniging in stand te houden, en konden ze wellicht niet tegen concurrentie uit de omgeving. In Son en Breugel is het allemaal veel gemoedelijker en gezelliger, en zoeken we graag de omliggende dorpen op voor een gezellig potje volleybal.

Terug naar de wedstrijd. Je zou zeggen, donderdagavond 20.30 uur, eerste klasse, een mooie tijd voor een gezellig potje volleybal. Gezelligheid kent geen tijd, nou in Waalre blijkbaar wel. Ik (een niet nader te noemen lid) denk dat je in Bravo 3 mag spelen als je de titel 'brompot' hebt gekregen. Een mix van jong en oud, maar wat een stel brompotten bij elkaar. De campagne '#scheidsbedankt' is in Waalre nog niet helemaal geland volgens mij. Misschien moeten Pierre van Hooijdonk, Anouk van Hoogendijk en Hedwiges Maduro maar eens een bezoekje brengen aan Waalre.

Nu echt terug naar de wedstrijd. Wij lieten ons uiteraard niet afleiden, en gingen zeker niet mee in het gemopper, maar moesten wel even in ons ritme komen. Was het de felgroene zaalvloer, het net dat 3 centimeter te laag hing, het zooitje aan 'getailleerde' shirts aan de overkant van het net, ik weet het niet, het duurde in ieder geval even voordat we echt in de wedstrijd zaten. De eerste twee sets speelden we prima, maar we misten de finesse om echt door te kunnen drukken. We verloren ze helaas met 25-22 en 25-20. Om nu met 4-0 op je ballen, tegen een stel brompotten af te reizen naar huis, dat leek ons niet helemaal de bedoeling van wat een gezellige avond moest zijn. De rug rechten, en vlammen met z'n allen. En dat deden we, een tactische aanpassing in de posities, de passing wat nauwkeuriger en de aanvalsballen even heerlijk binnen slaan, het lijkt zo simpel. Na een overtuigende 16-25 in de derde set, drukten we door in de vierde set, en pakten we deze ook nog even met 21-25. Gezelligheid aan de kant van VC Pieter Brueghel, brompotten aan de kant van VC Bravo.

Wij vonden het een prima idee om de avond af te sluiten met de welverdiende bitterballen. De bitterballen pasten zich prima aan, aan de omgeving. Topkwaliteit was het zeker niet. Al met al hebben wij een gezellige avond gehad, en gingen we terug naar Son met twee punten op zak. Op naar onze volgende wedstrijd.