Afbeelding
Foto: Pixabay.com
Column Lucky Luc

Snoepwinkel

Column

Als een kind in de snoepwinkel sta ik daar. Overal waar ik kijk, zie ik weinig verhullende kleding, bedoeld om de vrouwelijke vormen te ondersteunen. Kleine, soms grote(re) lapjes stof, soms stug en stevig, soms zacht en fragiel.

Felrood van kleur, of zwart. Of beige, tegen oranje aan. Of heet dat zalmroze of zo? Het is een lust voor mijn ogen, die ik goed de kost geef.

Het gevoel bekruipt me dat ik op verboden terrein ben. Als een man alleen die bij een kinderspeeltuin gaat kijken, het lijkt niet te passen. Deze winkel, voor mannen zo aantrekkelijk, is het exclusieve terrein van vrouwen. Geen man waagt zich hier, zonder begeleiding van vrouw of vriendin.

Ik houd in elk geval gepaste afstand, vind een hoekje waar ik de rondscharrelende vrouwen niet in de weg sta, terwijl mijn vrouw in de paskamer de (door mij) begeerde kledingstukken probeert. Alsof ik niet naar mijn eigen vrouw mag kijken, alsof ik niet mag zien of het haar staat. Nee, ik houd gepast afstand en probeer niet om me heen te kijken.

De nieuwsgierigheid wint het van het kleine beetje zelfdiscipline dat nog rest. Een rijk assortiment aan prikkelende kledingstukken hangt netjes gerangschikt aan de muur, rij na rij, gerangschikt naar kleur, maat en merk. Het is een walhalla voor de wellusteling!
Ieder kledingstuk heeft iets van een belofte in zich, van vrouwelijk schoon dat het zal omhullen. Schoonheid die het ondersteunt, herbergt en aan het vooral mannelijk oog onttrekt.

Aan de andere wand hangen badpakken, hopeloos uit de tijd, zo op de grens van herfst en winter. Hun tijd komt nog, een tijd van zon, zee en zaligheid. Een tijd dat het vrouwelijk schoon (bijna) aan de oppervlakte komt. Dat zal voorlopig nog op zich laten wachten.

Mijn ogen schieten heen en weer. Van het pashokje, waar mijn lieve schat nog steeds bezig is, naar de kleding aan de muur, of in de rekken langs het gangpad. Staren durf ik niet. Ik ben hier alleen maar omdat ik met mijn vrouw meegekomen ben, Een man alleen, in een winkel als deze, dat past niet. Het zou mij ook niet staan, deze kleding. Hoe ruimdenkend ik ook mag zijn. Hoewel?

Met een mengeling van opluchting en spijt ga ik weer naar buiten, als mijn schat gevonden heeft wat ze zocht. Verder gaan we, op weg naar de volgende stop op onze zaterdagochtendtoer. De regen is wat gaan liggen, echt droog is het niet. Als we bijna klaar zijn, ontdek ik dat ik een handschoen verloren heb, ergens onderweg. Ik had ze uitgedaan bij de 'snoepwinkel', dus moest ik beginnen met zoeken.

Terug dan maar weer, dit keer ging ik alleen naar binnen. Ongeduldig heen en weer wippend van het ene been op het andere wacht ik tot ik aan de beurt ben, mijn ogen strak naar voren gericht. Even, in een fractie van een seconde, zie ik een man, alleen zijn bovenlichaam en benen. Zijn hoofd heeft hij door de gordijnen van de paskamer gestoken.
Kijkend naar wat ik hoop zijn vrouw of vriendin is. Dat had ik ook kunnen zijn!

Dit keer rest alleen spijt, als ik met lege handen naar buiten ga. Mijn handschoen hadden ze niet gevonden, die vonden we langs de weg, eenzaam en doorweekt.

Opgelucht gaan we weer naar huis, de 'snoepwinkel' achterlatend.

Parallel Wijnen
Evenement 7 uur geleden Parallel Wijnen verkoopt laatste restanten
Afbeelding
Ingezonden 8 uur geleden Fatbikes niet welkom bij VVN Verkeersexamen
Afbeelding
Ingezonden 18 uur geleden Minder uitstoot lachgas op rioolwaterzuiveringen van Waterschap De Dommel
De gezamenlijke Opleidingsorkesten van Harmonie PHEV en Asterius
Algemeen 22 uur geleden Jeugd van PHEV schittert tijdens uitwisselingsconcert
Renske Modderman (Rabobank) overhandigd de cheque aan Julius Buijs (SBC)
Algemeen 23 uur geleden SBC verduurzaamt met ondersteuning van de Rabo Clubsupport
Afbeelding
Ingezonden gisteren Week van de Groene Tuin helpt Brabanders op weg om tuin te vergroenen