Luc van de Wiel
Luc van de Wiel Foto: Astrid Timmers

Het kamermeisje

Algemeen

Wat moet ze wel niet denken, het kamermeisje, als ze ons ziet zitten, buiten op het balkon. Het is begin februari, midden in de Portugese winter. Voor ons is het een weldaad hier te zijn, weg van de sneeuw en de grijze wolken van ons thuisland, die we even ontvlucht zijn.

Voor de lokale bevolking zijn we vast een mysterie. Sneeuw kennen ze niet, alleen van TV of films, of van familie die in noordelijke streken wonen. Veel Portugezen zijn geëmigreerd, om de armoede en uitzichtloosheid te ontvluchten.

Ze zijn in elk geval niet weggegaan vanwege het weer. Het is bewolkt, af en toe regent het, soms flink. Het is desondanks een graad of 10 tot 15 warmer dan in Nederland. We zijn gekomen voor de zon. Als die zich laat zien, zuigen we de zonnestralen gretig op, ook al duurt het maar even.

We zitten dan ook buiten, als ze schuchter aanbelt, het kamermeisje. Bescheiden gebaart ze dat ze schoon wil maken, wat al duidelijk was vanwege de schoonmaakspullen die ze bij zich had.

'It's Ok, go ahead', zeg ik. Ik gok maar dat ze me begrijpt. Blijkbaar wel, ze gaat voortvarend aan de slag. Wij trekken ons weer terug op het terras.

Het is best lekker op het balkon, zon en regenbuien wisselen elkaar af. Met een warme trui en jas is het goed te doen, moet je in Nederland eens proberen, begin februari!

Voor de Portugezen is het vast koud. Die zie je dan ook rondlopen in warme truien en jassen, terwijl de toeristen korte mouwen en –broeken aan hebben.

Ze verklaart ons vast voor gek. Dat we buiten zitten, in dit weer. Dat we in de winter op vakantie gaan, terwijl het over een maand of twee pas lekker weer zal zijn.

Het is best prettig zo gek te zijn. Het is rustig, en beter weer dan thuis. We genieten van de prachtige kust en van de woeste golven, beukend op de fragiel ogende zandstenen rotsen. Die kleuren van goudgeel tot roodbruin, ze schitteren in het zonlicht.

Steile kliffen, afgewisseld door open baaien. Rotsen in de meest fantastische vormen, gevormd door golven en wind. Afwisselend en kleurrijk, het is adembenemend om ernaar te kijken. Maar ook om erlangs te wandelen, als het weer droog is.

We genieten nog verder, als het kamermeisje de deur weer achter zich dichttrekt. Op weg naar de volgende.