Paul en Toos hebben na 40 jaar hun eerste kind laten registreren

Son en Breugel - De geboorte van een kind dat dood ter wereld is gekomen kan vanaf 4 februari 2019 officieel worden opgenomen in de basisregistratie personen (B.R.P.). Deze kinderen bestonden formeel niet. En veel ouders ervaren het als een groot emotioneel gemis dat ze hun kind niet kunnen laten registreren. Er werd verwacht dat er ongeveer 500 aangiftes binnen zouden komen, maar in no time waren het er al 800.

Redacteur: Corry van Asseldonk
Fotograaf: Wil Feijen

Blij verrast
Toos en Paul de Groot uit Son en Breugel waren blij verrast toen ze dit bericht hoorden op de TV. Zij hadden op 17 juli 1976 een kindje gekregen dat dood ter wereld kwam. "Zou ons kindje nu toch erkend worden? En waar moeten we beginnen, het is tenslotte al 43 jaar geleden", vroegen Toos en Paul zich af.

Administratie vernietigd
Ze belden met het Maxima Medisch Centrum (voorheen Diaconessenhuis) of er nog iets in de administratie aanwezig was, want daar was het kindje destijds geboren. Daar hoorden zij, dat het ziekenhuis verplicht is om de administratie 15 jaar te bewaren en alles wat ouder is, wordt vernietigd. En dat was ook gebeurd. Dr. Hoek was destijds de huisarts van de familie, wellicht kon Dr. Bollen (de opvolger van dr. Hoek) hun verder helpen.

Kopie gekregen
Juist op dit moment waren ze in de praktijk van Dr. Bollen de hele administratie van dr. Hoek aan het digitaliseren. In de administratie bleek het bewijs te zitten dat op 17 juli 1976 een levenloos kindje ter wereld was gekomen van de familie De Groot. "We kregen een kopie daarvan mee naar huis. Daarna werden we al vrij snel gebeld door het Maxima Medisch Centrum", geeft Toos aan. "Als er maar enig bewijs zou zijn, bijvoorbeeld een foto of een getuige, dan zou dat al genoeg moeten zijn om het kindje te registreren."

Laten registreren
Een medewerker bij het Maxima Medisch Centrum was toch aan het zoeken gegaan en had alle papieren gevonden. "Dat bleken de briefwisselingen tussen de gynaecoloog en de huisarts met alle medische termen en alles wat er destijds gebeurd was, tijdens en na de bevalling van ons doodgeboren kind. Nu konden we naar het gemeentehuis om ons kind te laten registreren."

Panieksituatie
De laatste tijd is dit onderwerp veel in het nieuws geweest. Ook bij Paul en Toos kwam er weer veel naar boven. "Ik zag op de monitor die aangesloten was op Toos en de baby tijdens de bevalling een rechte streep, ik wist toen meteen dat het niet goed zat. Er ontstond een panieksituatie. Toos verloor veel bloed", vertelt Paul. "Ik dacht, ik moet direct alleen naar huis in plaats van met z'n drieën", gaat Paul verder. "Het kindje werd meteen meegenomen. Ik kan me alleen nog maar een groene doek herinneren", vult Toos aan.

Vakantie
De periode in het ziekenhuis was niet fijn. "Ik lag op de kraamafdeling met allemaal jonge moeders met gezonde kindjes." Eenmaal thuis zag Toos overal moeders met kinderwagens. "We hebben nooit echt geweten wat de oorzaak was. We hadden een andere gynaecoloog, onze vaste gynaecoloog was net op vakantie en er was nog een gecompliceerde bevalling van een tweeling tegelijkertijd. Het was in het weekend en er was maar een gynaecoloog. Mogelijk was dat de oorzaak dat er niet direct ingegrepen werd toen het fout ging met de geboorte", gaat Toos verder. "Er werd weinig verteld en er werd niet over gesproken, zo ging dat in die tijd. Ze adviseerden ons om afleiding te gaan zoeken door bijvoorbeeld op vakantie te gaan. Dat hebben we gedaan, we zijn naar Moskou gegaan, even ver weg van alles."

Zwanger
Gelukkig raakte Toos weer snel zwanger. "We hebben tijdens deze zwangerschap een uitstekende begeleiding gehad van huisarts en gynaecoloog. Elke week een controle in het ziekenhuis. Op 30 november 1977 is onze dochter Linda geboren", vertelt Toos trots. De artsen hadden gezegd dat ze een kerstkindje zouden krijgen. Achteraf bleek dat de artsen dit bewust aan Paul en Toos verteld hadden, om ze te behoeden voor de angst die ze anders de laatste maand weer zouden kunnen hebben.

Erkend en gevierd
"Na 43 jaar is onze zoon geregistreerd en erkend. Hij is in ons trouwboekje bijgeschreven met de naam Ralf. Hij heeft nu bestaansrecht gekregen. Hij heeft ook een plekje in ons gezin gekregen. Linda heeft een broer en onze drie kleinkinderen hebben een oom. Het voelt fijn om er nu met elkaar over te praten. Dit hebben we samen gevierd door een blauwe ballon op te laten, onder het genot van een glaasje champagne en voor de kleinkinderen kinderchampagne en uiteraard beschuit met blauwe muisjes."