Judith Curfs
Judith Curfs Foto: Ingezonden

Column Judith; Paniek!

Algemeen Column

Son en Breugel - Paniek! Er is grote paniek! Zijn hele lichaam straalt stress en angst uit op het moment dat zijn ademhaling tijdens het diner wordt gehinderd door een slijmprop.

Ik spring overeind en ga naast hem staan. Hij kan wel ademen maar wordt, begrijpelijkerwijs, compleet overgenomen door paniek.

Ik leg mijn hand op zijn schouder en praat tegen hem. Heel rustig, beheerst en toch resoluut spreek ik hem toe. Ik adem rustig in en uit met hem mee en moedig hem aan om te hoesten. In de tussentijd klop ik zijn rug. Hopelijk schiet de prop dan snel los.

Na een paar minuten, voor hem zullen het ongetwijfeld uren geleken hebben, zakt de paniek. De prop verdwijnt en hij lijkt al snel weer de oude.

'Verdomme, ik zat net zo lekker te eten! 't Is toch sund, nou durf ik niet meer! Dalijk gebeurt 't nog es.'

Als ontlading van het spannende moment, heerst er een ontspannen en lacherig sfeertje in de huiskamer. Iedereen is geschrokken en blij met de goede afloop. Er wordt gelukkig al snel weer gegrapt.

Dan fietsen twee politie-agenten voorbij. Ze zwaaien vrolijk naar onze bewoners.

'Daar hedde de wouten ook nog!', roept hij met pretoogjes terwijl hij enthousiast terugzwaait.

'Die hebben natuurlijk onraad geroken omdat ik je geslagen heb...', vul ik aan.

Hij schiet in de lach en zegt: 'Haha, gij het ok overal verstand van! Het ene moment bende keiserieus en een seconde later komt di wir. Da was geen slaan; ge het me gered!'