Een herinnering aan de bevrijding door Andries Leermakers
Algemeen Remember September 2019Son en Breugel - De 82-jarige Andries Leermakers weet zich alles nog te herinneren van de oorlog en de bevrijding. Op het moment van de bevrijding was Andries zeven jaar. Andries groeide op in een gezin met tien kinderen, waarvan een broer op vijfjarige leeftijd overleed. Andries was toen slechts één jaar.
"De eerste herinnering gaat terug naar onze boerderij aan de Eindhovenseweg. De tramrails tussen Den Bosch en Eindhoven was net weggehaald. Op ongeveer 100 meter van onze boerderij lag een beugelbaan, waar wij als kind veel speelden. Een beugelbaan is een betonnen plaat met beugels erop, waar een zware bal onderdoor gerold moest worden. Onder de beugelbaan had mijn vader een schuilkelder gemaakt."
"Mijn vader was aannemer en bouwde zelf de twaalf meter lange en één meter brede schuilkelder. In de schuilkelder was aan de lange kant een bank gemaakt, zodat we konden zitten. We schuilden daar vaak met veertig personen, allemaal buurtgenoten. Gelukkig heeft iedereen de oorlog overleefd, die bij ons in de schuilkelder schuilden."
"Mijn tantes moesten vaak koken voor de Amerikaanse én Duitse soldaten. Af en toe werd er een pauze gehouden tijdens een oorlogsdag. Er klonk een hoog scherp fluitje, wat een teken was dat zowel de Amerikaanse als de Duitse soldaten bij mijn tantes gingen eten. Na de pauze volgde weer een scherp fluitje. Ieder nam zijn eigen positie weer in en er werd weer verder gegaan met de gevechten."
"Op een gegeven moment zaten wij met zijn allen in de schuilkelder. Eer kwam een Amerikaanse soldaat richting de schuilkelder gelopen. Mijn vader begon met zijn witte zakdoek te zwaaien. Met zijn witte zakdoek liet hij weten dat wij Sonse inwoners waren en geen Duitsers. Voordat wij uit de schuilkelder konden komen, moest de Amerikaanse soldaat nog een Duitse soldaat neerschieten die voor de ingang lag. Wij waren hier allemaal getuige van…"
Klik hier voor de gehele digitale versie van de bevrijdingskrant
