Een memorabele Remember September in Berkenstaete

Son en Breugel - Wat is er door honderden vrijwilligers in Son en Breugel de afgelopen weken veel georganiseerd rondom de herdenking van 75 jaar vrij zijn. Als een soort van afsluiting van de 75-jarige bevrijding vond er een bijeenkomst plaats voor de bewoners uit het zorgcentrum Berkenstaete. Zij kunnen immers eenvoudigweg niet aan alles deelnemen. De Vrienden van Berkenstaete, het team van Archipel Dagbesteding hebben samen met de medewerkers van het team Gasterij en met de Veteranen van Son en Breugel een passende invulling gegeven aan een bijeenkomst Remember September.

Geschreven door: Henk Achten

De bewoners hadden immers een knoop in de zakdoek/vlag gelegd, zeker voor deze vrijdag 20 september. Het Atrium was geheel in stijl aangekleed met spullen van het Museum Bevrijdende Vleugels: grote parachutes, rood voor munitie, wit voor medicijnen en groen voor de manschappen. Een heuse militaire motor met soldaat, een camouflagenet met daaronder een veldbed en de Britse, Amerikaanse en de Nederlandse vlag. Het werd compleet gemaakt door de vele rood wit en blauwe ballonnen.

Herdenken
Oud-militair Leo Diesch, majoor buiten dienst hield zijn lezing voor de ruim 80 aanwezige bewoners en enkele genodigden, waaronder kapelaan Bryan van de Mortel van de Parochie Heilige Oda en wethouder Jos de Bruin. Na een korte persoonlijke introductie volgde de virtuele Battle Field Tour Son en Breugel, in het teken van Market Garden en de dagen rond 17 september. De vele foto's uit die tijd en de uitleg daarbij was zeer indrukwekkend.

Leo sloot af met een stukje uit het gedicht van Rob Sanders opgenomen in het boek Son en Breugel VRIJ 1944-1994
Zij kwamen uit de lucht, de dood loerde op het vlakke land
Ze daalden neer, ze stonden op en soms niet meer
De vrijheid heeft veel sporen uitgewist
Maar diepe wonden helen niet
Het is 75 jaar dat wij herdenken

Hierna was het woord aan Dick van den Bol, in het dagelijks leven tandarts. Hij nam de gelegenheid om zijn passie voor alles wat met het leger te maken heeft uit te leggen. Als klein manneke kreeg hij veel mee van alle verhalen rondom de brug in Son en van Bayeux. Vanuit die interesse wilde hij graag een Leopard tank gaan besturen; maar hij bleek onder andere te lang daarvoor.

Hij kocht in de loop van de tijd diverse militaire voertuigen, vooral het Amerikaanse materiaal dat beschikbaar kwam. Elk jaar gaat hij begin juni naar Normandië; daar worden bloemen gelegd op diverse door hem geadopteerde graven. Zijn passie is inmiddels ook naar zijn zoons overgeslagen.

Dick sloot af met een tekst op een van de graven die hij jaarlijks bezoekt.
When you go home, tell them of us, and remember
For your tomorrow we gave our today.

Vervolgens was er voor alle aanwezigen gelegenheid om de voertuigen van Dick van den Bol te gaan bekijken, een fotootje te maken en de nodige uitleg te krijgen. Een indrukwekkend gezicht voor de hoofdingang waar meestal taxibusjes, scootmobiels en rollators de ruimte vullen.

Vieren
Intussen was het Atrium in gereedheid gebracht om de vrijheid te gaan vieren met een kostelijke maaltijd en muziek uit die tijd. Inmiddels waren ook de Sonian Singing Ladies 'geland'; in keurige militaire pakjes vertolkten zij als 'The Andrew Sisters' een reeks herkenbare liedjes. Karin Teulings, Eva Winselius en Annemarie Heldens wisten daarbij iedereen te raken. Passend werd er afgesloten met 'We'll meet again', gevolgd door het Wilhelmus. Het was een memorabele bijeenkomst waarbij op fraaie en passende wijze in gezamenlijkheid en verbondenheid invulling werd gegeven aan het Herdenken, Vieren en zeker ook het blijvend Doorgeven van 75 jaar vrij zijn.