Afbeelding
Foto: Wil Feijen
Foto's

Een avondje lachtherapie met 'het beste' van The Blue Stars

Algemeen Voorstelling/Theater

The Blue Stars gaf op 4 en 5 oktober een reprise van hun 'best of' show. In een tot de nok toe gevuld Vestzaktheater zag het enthousiaste publiek een onvergetelijke en hilarische show van deze plaatselijke cabaretgroep. The Blue Stars bestaat uit de lolbroeken en kletsmajoors Harrie Sijbers en Rob Verschuren, de muzikanten Benjo Plandsoen en Joost Egmond en het zangduo Ellen Sijbers en Erica van Dijck.

Redacteur: Arjen Strik
Fotograaf: Wil Feijen

The Blue stars brengt al jaren het soort cabaret voor de wat oudere doelgroep met een zweem van vroeger en een knipoog naar vandaag. Ook in deze voorstelling namen Harrie en Rob het publiek mee terug naar hun jeugd en pubertijd. Onder het motto 'Het is soms goed om even in de achteruitkijkspiegel te kijken', begonnen zij de voorstelling met dolkomische verhalen over de zestiger en zeventiger jaren. In die tijd had je drie grote namen; The Rolling Stones, The Beatles en The Blue Stars. De stemming bij het publiek zat er al meteen goed in en de lachsalvo's volgden elkaar op.

Hilarische anekdotes
"Ze kenden elkaar van de bewaarschool", vertelt Harrie. "Onze ouders waren blijkbaar zuinig op ons." In een snel tempo volgden humoristische en hilarische anekdotes elkaar op. Zo vertelden ze dat hun wereld totaal veranderde met de komst van de TV. De vele bekende begintunes werden door de zaal luidkeels meegezongen, zoals onder andere van Swiebertje, Ivanhoe, Flipper en Lassie. De muzikale ondersteuning was van grote klasse met Joost op piano en gitaar en clown Benjo plukkend op zijn contrabas en met mooie tweestemmige zang van Ellen en Erica.

De vierkante lach
De kletspraat ging in rap tempo verder. Rob vertelde dat hij vroeger vaak naar de kapper ging, omdat ze daar 'De Lach' (een blad met foto's van blote dames, red.) in de leesmap hadden. Rob: "Vroeger had je geen idee hoe borsten er uitzagen. Maar 'De Lach' bood ook geen oplossing, omdat opa die omgeruild had met de Donald Duck." Harrie: Ik dacht dat vrouwenborsten stevig vierkant en massief waren, omdat mijn tantes altijd een strak korset droegen." Het komische duo riep de kermis in gedachte. Het publiek scandeerde desgevraagd de attracties die daar destijds te zien waren. Harrie en Rob gingen daar altijd naar de schiettent om foto's van Pin-Ups te schieten. Helaas zaten de kaartjes naderhand vol met gaatjes, net op de verkeerde plaats, zodat ze nog geen idee hadden van de naakte waarheid.

Zwemmen en hormonen
Het verhaal kwam via het songfestival op songs uit de jaren dat Ronnie Tober, The Bee Gees en Percy Sledge bekend waren. Doldwaas en komisch was de semi-erotische omarming van Benjo met zijn contrabas op het nummer 'Je t'aime moi non plus'. Gelukkig had hij een doekje bij zich en kon zo de schade aan zijn bas beperken. In volle vaart ging de show verder en kwamen ze via gezwets op de feestjes die ze vroeger vierden. Dat noemden ze een 'fuif'. Het kippenhok werd leeggehaald en er werd geschuifeld met de meisjes, ook wel 'zwemmen' genoemd, waarbij je het meisje dicht tegen je aanhield. Onder invloed van hun hormonen kwamen ze steeds verder met het onderlichaam van elkaar. "Je kon het meisje toch niet laten voelen waar je aansteker zat," vertelde Rob lachend, nadat hij en Harrie het verloop van een fictieve zwempartij uitgebeeld hadden.

Avondje lachtherapie
Kortom een heerlijk voorstelling met kletspraat, nostalgie, met nog veel meer anekdotes, muziek en zang. Het publiek genoot zichtbaar en kreeg waar ze voor gekomen was: een avondje lachtherapie, onder leiding van de meesters van de ongecompliceerde humor.

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding