De één smulde ervan, de ander vond Jan maar een kritische lastpost

Son en Breugel - Jan Burgers, eigenaar en uitgever van weekblad Forum is in de nacht van 16 op 17 oktober overleden. Jan kampte al jaren met gezondheidsproblemen. Dit was ook de reden dat hij 1 juli 2018 met Forum moest stoppen. Met pijn in zijn hart. Want Jan gebruikte maar wat graag zijn krant om mooie verhalen te schrijven, nieuws te brengen, maar zeker ook om misstanden aan de kaak te stellen.

Redacteur: Ineke van Uden

In het kantoor van Jan tref ik zijn vrouw Liesbeth en goede vriend Ad van Etten. Samen halen we - met een lach en met een traan - herinneringen op.
2006: Het borrelde al langer bij Jan. Hij wilde graag zelf een lokale krant uitbrengen. Maar in Son en Breugel waren al twee kranten. Toen De Corridor ermee stopte pakte Jan zijn kans. Niet wetende dat - toen hij startte met Forum - ook Ons Dorp als lokale krant in Son en Breugel begon. Maar de keus was gemaakt. Jan ging er voor.

Passie voor journalistiek
Jan wilde een krant beginnen niet alleen vanuit zijn passie voor journalistiek, maar vooral ook vanuit zijn betrokkenheid met alles wat in het dorp gebeurde. Jan wilde door zaken van alle kanten te belichten dat mensen zelf een gedegen mening konden vormen.

Huisnummer zestien
Ook de persoonlijke verhalen kregen volop aandacht. Jan zijn 'Huisnummer zestien' bleek een enorm succes. Niet alleen voor de lezers die genoten van dit soort human-interest verhalen. Als Jan de geïnterviewden van nummer 16 weer eens tegenkwam, waren ze stuk voor stuk nog steeds enthousiast over het geschrevene. Het had sommigen zelfs verder gebracht in het leven. Wat vond hij het mooi dat zijn krant ook die sociale functie kon hebben.

Onderste steen boven
Naast de persoonlijke verhalen deed Jan veel aan onderzoeksjournalistiek. Het leek erop dat hij een fingerspitzengefühl had bij bepaalde dossiers. Hij wist dan dat het niet helemaal deugde. Dan ging hij spitten. En verdomd, bijna altijd bleek dat hij gelijk had. Hij wist dan ook de onderste steen boven te krijgen. De één smulde van deze verhalen, de ander vond Jan maar een kritische lastpost. Jan wist spraakmakende verhalen te schrijven. Een voorbeeld is het leerlingenvervoer onder verantwoordelijkheid van oud-wethouder Marina Starmans. Wat bleek daar veel mis te zijn. Jan als journalist beet zich erin vast, maar Jan als persoon wilde ook dat het gewoon goed geregeld was voor deze groep leerlingen die afhankelijk was van dit vervoer.

Op zijn Jans
Soms gingen de dingen op zijn Jans. In die zin is hij toch altijd een beetje 'de stoute jongen' gebleven. Zo sponsorde Jan de mensen die graag de kerk wilden behouden met een paginagroot affiche. En wat had hij een plezier toen hij een foto plaatste van het kantoor van burgemeester Hans Gaillard waar hij een affiche op diens raam had gephotoshopt. En niet alleen Jan vond dat prachtig. Zijn mailbox liep dan vol met allemaal mensen die er vreselijk om konden lachen.

Glimlach of afgrijzen
Dat gebeurde ook met de cartoons, getekend door Sandor Paulus. De voorpret die Jan al had als hij samen met Sandor de prent besprak. Het lef om de grens op te zoeken. En soms net over de grens te gaan. Het riep of een glimlach op je gezicht of afgrijzen op. Als er maar over werd gesproken. Dan had hij in ieder geval iets losgemaakt en konden mensen zelf een afgewogen mening vormen.

Adverteerders werden vrienden
Jan genoot van iedere krant die werd uitgegeven. 592 stuks in totaal! Hij ging voor het nieuws. Nieuws stond op nummer 1, de advertenties op nummer 2. Jan had bij veel adverteerders de gunfactor. Sommige adverteerders werden vrienden. Met Kosta van La Dolce Vita en Marcel van PLUS Verhoeven heeft hij menig wijntje gedronken en zoals Marcel in de afscheidseditie van Forum zei 'zaten ze samen lekker te steggelen over het dorp'.

Boeken
Wat niet iedereen weet is dat Jan ook een aantal boeken heeft geschreven zoals onder andere 'De geschiedenis van de 7 Brabantse burgemeesters tijdens de tweede wereldoorlog', 'De Zwaan, De huiskamer van Son en Breugel', 'Sonse Bokken en Breugelse Boeren' en zijn laatste boek ligt in concept klaar. Een kookboek. Zeer divers dus. En wat kon Jan genieten van bezoekjes aan Antwerpen, Turnhout of Den Bosch. Musea bekijken. Een pintje pakken, een lekker rood wijntje, een pannetje met mosselen erbij of gewoon een frietje. Ad van Etten heeft er fijne herinneringen aan.

Longkanker; leven tussen hoop en vrees
In januari 2010 werd bij Jan longkanker geconstateerd. Het zag er slecht uit. Hij zou nog een half jaar tot een jaar te leven hebben. Maar gelukkig konden er nog veel jaren aan vastgeplakt worden. Jaren waarin Jan, zijn vrouw Liesbeth en dochter Sanne vaak tussen hoop en vrees leefden. Vijf jaar geleden stond het bed in de huiskamer, lag Jan aan de zuurstof, maar ook hier vocht hij zich weer bovenop. Strijdlustig. Tot het eind. Jan ging op zijn eigen manier om met zijn ziekte. Zijn kritische houding tegen instituties hebben ze ook ervaren in het ziekenhuis.

Santiago de Compostella
Jan zijn wereldje werd steeds kleiner. Maar Liesbeth en Sanne kregen alle ruimte. Liesbeth wandelde in 2016 nog naar Santiago de Compostella. Jan volgde haar thuis op de voet via de computer. Nieuwsgierig als hij was en om mee te willen maken wat Liesbeth allemaal onderweg zag. Het jaar erop gingen ze samen een klein deel van de tocht ervaren. Jan heeft met Liesbeth een klein stukje de berg op gewandeld. Hij had nooit gedacht dat dat hem zou lukken. Dat was voor hem zelf een hele overwinning.

Trouw en loyaal
Jan genoot volop van dochter Sanne. Wat hem zelf was overkomen om weinig steun te ervaren van zijn ouders, dat wilde en deed hij met Sanne heel anders. Jan had alle vertrouwen in Sanne en in de keuzes die ze maakte. Jan was trouw, loyaal, integer, oprecht geïnteresseerd in de ander, als die ander hem ook trouw was. Vrienden beamen dat. Ad van Etten: "Ik gun iedereen een vriend zoals ik die had in Jan."

Meer dan een baas
Ik heb zeven jaren met Jan morgen werken. Hij leerde me de kneepjes van het journalistieke vak. Een betere leermeester had ik niet kunnen hebben. Ik heb van Jan geleerd om nooit bang te zijn om de waarheid op te schrijven, ondanks dat dat niet altijd door sommige partijen in dank wordt afgenomen. Jan was meer dan 'mijn baas' bij Forum. Ik ga je klare taal en je vriendschap missen! Ik wens Liesbeth, Sanne en Matthijs, familie en zijn vrienden veel sterkte toe.
Ineke van Uden