Column Judith: Een echte ‘vrijmibo
Algemeen ColumnSon en Breugel - Ook een verpleeghuis gaat met z’n tijd mee en dus organiseren we tegenwoordig wekelijks een heuse vrijmibo. Onze bewoners snappen niks van dit moderne taalgebruik, maar de aangeboden hapjes en drankjes gaan er desondanks moeiteloos in.
Soms lijkt ze de weg wat kwijt te zijn. Dat mag ook best als je 97 bent. Op de vraag welk drankje ze wenst te nuttigen, hoeft ze echter niet lang na te denken: een lekker koud pilsje! Nog voordat het lekkers geserveerd wordt, raakt ze wat overprikkeld van de drukte. Ze verzoekt ons haar naar haar kamer te brengen.
Als ik een half uurtje later bij haar binnenstap, zit ze geconcentreerd te werken aan haar kruiswoordpuzzel. Dat is haar favoriete tijdverdrijf gedurende de dag. Ik vraag haar hoe het met haar gaat. ‘Nou zuster, ik maakte eigenlijk een grapje met dat biertje. Ik wist zeker dat jullie dat toch niet zouden schenken. Ik ben helemaal verbaasd dat zoiets hier mag! En hij smaakt toch goed! Kom gezellig erbij zitten en neem er ook eentje.’
Natuurlijk blijf ik even bij haar zitten, wat dacht je dan? Het biertje sla ik over, dat lijkt me beter. Ze vertelt honderduit over haar kinderen en kleinkinderen, haar gebroken heup en de wens om snel weer naar huis te gaan (ook al zijn wij allemaal heel lief).
Hoewel het soms niet tot haar door lijkt te dringen dat haar verblijf bij ons niet tijdelijk is, schikt ze zich prima in de situatie en maakt er het beste van.
Genietend van elkaars gezelschap maken we er op deze manier onze eigen vrijmibo van!
