Column Judith: Vogeltje wat zing je vroeg
Algemeen ColumnSon en Breugel - Een combinatie van hartfalen, COPD en vocht achter zijn longen maken hem regelmatig kortademig. Vanavond ook; met een piepende ademhaling tref ik hem aan. Hij raakt er, begrijpelijkerwijs, altijd wat paniekerig van en ziet meteen bleek.
Ik voer de standaard controles uit: bloeddruk, pols, ademhalingsfrequentie, saturatie en temperatuur. Gelukkig geeft dit geen alarmerende inzichten. Dat stelt hem al wat meer gerust. Ik bied hem een medicinale ‘puffer’ aan; dat zou snel verlichting moeten geven.
Terwijl ik hem verzorg, blijft hij wat stilletjes. Het maken van een praatje kost hem op dit moment te veel energie, hoe graag hij normaal gesproken ook kletst. Zodra de benauwdheid wat is gezakt, zegt hij: ‘Met al dat gepiep lijk ik wel een vogeltje!’ Hij begint te lachen om de spot die hij drijft met zijn eigen gezondheid.
Ondanks de extra inspanning die het zorgmoment hem kost, begint hij mompelend te zingen: ‘Vogeltje, wat zing je vroeg. Is de nacht niet lang genoeg? Nee, de nacht is altijd veel te lang!’ Dan stopt hij plotseling en zegt: ‘En verder weet ik het niet meer!’
Gelukkig heeft deze zuster daar een oplossing voor. Spotify wordt gestart en samen zingen we verder: ‘Omdat het tegen vieren, zo 's-morgens tegen vieren, omdat het dan pas echt gezellig wordt!’
We schateren het samen uit. Ook al is het nog lang geen 4 uur en ondanks alle gezelligheid, is dit toch een mooi moment is om te gaan slapen. Met een brede glimlach op zijn gezicht duikt hij nog wat verder in zijn kussen en valt heerlijk ontspannen in slaap.
