Simone den Uijl
Simone den Uijl

Machteloos aan de zijlijn staan

Algemeen Algemeen / Son & Breugel

Son en Breugel - Een angstige en heftige periode, zo omschrijft Simone den Uijl de afgelopen maanden als ze terugkijkt op het moment dat de eerste klachten bij haar vader Sjef zichtbaar werden, de opname en de thuiskomst op maandag 6 juli. De eerste berichten dat het nieuwe coronavirus ook in Nederland zijn intrede had gedaan, kwamen eind februari, begin maart in de media. Op dat moment nog een ‘ver-van-ons-bedverhaal’, maar inmiddels weten ze binnen het gezin Den Uijl beter.

Redacteur: Emmy Grit
Fotograaf: Wil Feijen

Een paar dagen na de WMO-beurs, die op zondag 8 maart werd gehouden, kwamen de eerste klachten bij haar vader. “Hij voelde zich niet lekker, had een paar dagen achter elkaar lichte verhoging”, blikt Simone terug. Ze heeft toen wel haar zorgen geuit, maar omdat de maatregel ‘blijf zoveel mogelijk thuis’ al gold, heeft ze haar vader die dagen niet meer gezien. “Op maandag 23 maart heb ik erop aangedrongen dat hij contact op zou nemen met de huisarts omdat de koorts wel erg lang aanhield. Die kwam gelukkig en heeft mijn vader acuut naar het ziekenhuis gestuurd. Doordat er op dat moment geen ambulance beschikbaar was, moest iemand hem naar het ziekenhuis brengen. In verband met de verspreiding van het virus mocht dat geen naaste familie zijn. Jolanda van Soerland, een goede vriendin van mijn ouders, heeft dit op zich genomen. Zonder persoonlijke bescherming reed zij mijn vader naar het ziekenhuis, terwijl de huisarts bij het huisbezoek wel voorzien was van beschermingsmiddelen.”

Zuurstof
Sjef is de eerste paar dagen opgenomen geweest op de verpleegafdeling. Na vijf dagen werd besloten om hem over te brengen naar de IC-afdeling. Simone: “Hij werd steeds benauwder en had daardoor meer zuurstof nodig. Een paar dagen daarna is besloten om hem in coma te brengen. Ik werd hier ’s nachts van op de hoogte gesteld. Dat was wel schrikken als je op dat tijdstip wordt gebeld door het ziekenhuis.” Een angstige periode brak voor hen aan. In de periode dat Sjef in coma lag, heeft Simone veel met hem gebeld: “Hij kon niet terugpraten, maar ik heb altijd het gevoel gehad dat hij mij hoorde. Daar heb ik mij aan vastgehouden in die moeilijke tijd.”

Verontschuldigen
Waar zij ook veel steun van heeft ondervonden zijn de vele kaarten, WhatsApp-berichtjes en andere vormen van belangstelling die haar gezin en haar moeder hebben ontvangen van familie, vrienden, buren, collega’s en vele anderen. “Het voelt echt heel erg goed dat mensen aan je denken in deze bizarre periode. In die tijd wilde ik ook graag mijn medeleven tonen aan anderen die het nodig hadden. Doordat er zoveel op mij afkwam, is het voor mij minder mogelijk geweest om iedereen de aandacht te geven die ze verdienen, zowel werkgerelateerd als in de privésituatie. Dat voelt niet goed, maar op dat moment kon ik niet anders”, verontschuldigt Simone zich.

Hart van goud
Door de maatregelen die waren genomen door de regering mochten Simone en haar gezinsleden niet bij haar moeder in de buurt komen. “Ons gezin kon haar besmetten, maar andersom ook, omdat ze bij mijn vader in de buurt was geweest voordat bekend was dat hij het coronavirus had. Mijn moeder is geweldig geholpen en gesteund door Jolanda, een vrouw met een hart van goud. Zij is iedere dag met mijn moeder naar Eindhoven gereden, bleef in het ziekenhuis wachten en ze keerden samen weer terug naar Son en Breugel. Vaak had ik voor hen eten gemaakt of boodschappen gedaan; op die manier ontlastte ik mijn moeder en Jolanda weer.” Later is Sjef vanuit het Eindhovense ziekenhuis overgeplaatst naar het zorghotel Udenduyn in Uden, waarna hij op maandag 6 juli, na 105 dagen opgenomen te zijn geweest, weer terugkeerde naar Son en Breugel.

Thuiskomst
“Dat was een emotioneel moment”, blikt Simone terug. “Mijn vader had niet verwacht dat er zoveel familie, buren en bekenden waren gekomen om hem een warm onthaal te geven. Dat was een lichtpuntje en het gaf een heerlijk gevoel na zo’n lange, onzekere periode waar we met zijn allen doorheen zijn gegaan.”

De SteenUijl
Een ander klein lichtpuntje in het leven van Simone en haar man Ramon is dat ze sinds 15 juni weer gasten mogen ontvangen op De SteenUijl, een dagbesteding voor mensen met dementie, waarvan zij de eigenaren zijn. Ook De SteenUijl was enkele maanden gesloten vanwege het coronavirus. “Er is op dit moment weer ruimte om nieuwe bezoekers te ontvangen en het is fijn om deze mensen weer de dagbesteding te geven die zij nodig hebben”, sluit Simone af.

Sjef den Uijl bij thuiskomst