Luc van de Wiel
Luc van de Wiel Foto: Wil Feijen

Column Luc: Foto in de krant

Algemeen

Son en Breugel - Met een blij gevoel fietste ik naar het dorp, een weg die ik al zo vaak heb afgelegd, sinds ik in ons mooie dorp woon. Ook vaak op weg naar het kantoor van DeMooiSonenBreugelKrant, die tijd ligt inmiddels achter me, een tijd met mooie herinneringen. Nu was ik op weg naar datzelfde kantoor, ditmaal voor een foto.

Ziet u, het is vijf jaar geleden dit jaar, dat Adrie Neervoort een krant begon, die moest gaan concurreren met het Forum. Een krant die het dorpsnieuws op een andere manier bracht, met meer aandacht voor klein, positief nieuws. Gewoon een andere benadering, die mij in elk geval aansprak. Een krant ook waarin mijn columns al drie jaar verschijnen, elke week één, vakanties daargelaten. Daarom gaf ik met plezier gehoor aan de oproep om een foto te maken van alle mensen die betrokken zijn bij de krant. Veel gezichten waren nieuw voor mij, dat maakte het een klein beetje spannend.

Het regende flink, vlak voordat ik op weg ging. De zomer begon meer te lijken op de herfst, met wind én regen. Op het moment dat ik op weg moest, werd het net een beetje droog. Droog genoeg om met de fiets te kunnen, wat mijn voorkeur had. Ver is het niet, van mijn huis naar het centrum van Son, na een dag thuiswerken kon ik wel wat beweging gebruiken. We verzamelden eerst in het kantoor van de krant, dat niet bepaald berekend was op de stroom aan mensen die bij de krant betrokken zijn. Al gauw vertrokken we richting het Vestzaktheater, waar fotograaf Wil Feijen ons op een corona-bestendige én fotogenieke wijze probeerde te plaatsen. Dat had enige voeten in de aarde, braaf gingen we in rijen staan, op anderhalve meter. Dat was ook weer niet de bedoeling.

Lange mensen achterin, iets meer kriskras door elkaar, het kostte enig geschuif. Eerst even testen op de zelf meegenomen trap (voor een beter perspectief), dan mocht vrouwlief de honneurs waarnemen. Na ongeveer twintig pogingen was het kritisch oog van de fotograaf tevreden, nu moesten er nog portretfoto’s gemaakt worden. Waar eerst nog een geschikte plek (met witte achtergrond) gevonden moest worden. Een voor een mochten we mee, het resultaat kunt u in deze krant zien.

Het is niet mijn jongensdroom, toch is het leuk, mijn foto in de krant. Gefeliciteerd Adrie en alle medewerkers van DeMooiSonenBreugelKrant, met ons eerste lustrum!