Mi casa es tu casa; dorpsgenoot zoekt nieuwe stek

Son en Breugel - Uit het Spaans vertaald betekent dit: ‘Mijn huis is jouw huis’, en dat is precies waar Jan Jaspers naar op zoek is, nu hij in mei uit zijn huidige woning moet. Met zijn respectabele leeftijd van 71 jaar is hij niet bepaald een groentje meer en zijn kleurrijke leven kenmerkt zich door hoge pieken en diepe dalen. Een handelsman in hart en nieren, die zijn leven lang letterlijk de grens opzocht voor die beste deal. De laatste jaren doet Jan gelukkig iets rustiger aan en dat is voor zijn ‘hart en nieren’ bepaald geen overbodige luxe. Je zou kunnen stellen dat hij zijn meeste wilde haren twaalf jaar geleden is kwijtgeraakt toen hij in ons dorp kwam wonen. Een man van uitersten, met een bewogen leven, die naast zijn moedertaal zich moeiteloos kan redden in de Spaanse, Engelse, Duitse, Portugese en Italiaanse taal.

Redacteur: Ivo van Hoek
Fotograaf: Wil Feijen

Hoewel Jan zich geen echte wereldburger voelt, heeft hij vanaf zijn twintigste jaar niet bepaald stilgezeten en in Europa diverse ambachten uitgeoefend. Sommige mensen noemden hem een wandelende grammofoonplaat, omdat hij als commercieel figuur zijn vak had gemaakt van praten. “Stop een dubbeltje in mijn jukebox en er komt voor een kwartje aan muziek uit. Die vergelijking is in veel opzichten treffend, omdat ik mijn loopbaan begon in diezelfde muziekbusiness. Door in het buitenland grote partijen vinylplaten op te kopen en in mijn kofferbak naar Nederland te halen, was ik als jong manneke al vroeg in staat mijn onafhankelijkheid te kopen”, aldus deze markante Tilburger.

Roerige tijden
Het waren vooral roerige tijden in de jaren zeventig als Jan een neus blijkt te hebben voor populaire muziek. Vinylplaten van artiesten als Abba, Julio Iglesias, Paul McCartney, Elvis Presley en George Baker vliegen als zoete broodjes over zijn toonbank. De Top 40-singletjes, de Bootleg-platen en de parallelimport slijt hij persoonlijk vanuit zijn enorme bus aan platenzaken door het hele land. Toch gooit Jan bij de opkomst van de cd op tijd het roer om en vindt hij zijn toevlucht in de horeca. Door de film Saturday Night Fever schieten in 1977 de discotheken als paddenstoelen uit de grond en Jan is er dan ook als de kippen bij. In die jaren runt hij diverse dancings en discotheken in Spoordonk, Goirle en later ook in België en Portugal.

Internationaal
De muziekbusiness en horeca kenmerken zich als een keiharde wereld, waarin Jan als workaholic prima uit de voeten kon. Hoewel hij gelukkig nooit in de valkuil is getrapt van coke of andere drugs bleven de andere geneugtes van het leven niet onontdekt. Jan: “Nadat ik vier jaar mocht proeven van dat rock and roll-leventje in België, ben ik mijn geluk gaan beproeven in de horeca van Andorra. Nadat ik daar ruim een jaar zowel een pub als een restaurant had gerund, ben ik 38 jaar geleden in de Algarve neergestreken.” In die 24 jaar daar heeft Jan zich als marketingmanager kunnen opwerken met de verkoop van luxe appartementen op een groot holiday resort. Het klimaat, de stranden, de luxe, aan niets ontbrak het hem. “Het leven is natuurlijk geen droom die oneindig voortduurt. Soms spatten dromen uiteen als zakelijke partners ertussenuit knijpen met bakken geld en ondertussen de Portugese belastingdienst ongeduldig staat te trappelen”, vervolgt Jan met enig gevoel voor drama. Succes en miskleunen zijn als buren die elkaar dagelijks vriendelijk gedag zeggen. Het lijntje ertussen is flinterdun en Jan heeft in zijn roemruchte leven beide kanten van dichtbij mogen aanschouwen, gewild of ongewild. Terug in Nederland, met een enorme ervaring rijker en een financiële illusie armer, woont Jan eerst twee jaar in Eindhoven, totdat hij zijn huidige huis in Son krijgt toegewezen.

Dankbaar
Tot op de dag van vandaag is Jan de gemeente Son en Breugel erg dankbaar dat hij in dit huis op een prachtige locatie heeft mogen wonen. “Ik heb hier inmiddels vele kennissen en ben aardig ingeburgerd, dus zou ik dolgraag oud worden in deze fijne gemeente. Ondanks dat ik op 17 mei uit mijn huis moet, omwille van een andere bestemming die de gemeente ervoor heeft, wil ik ze toch een pluim geven voor hun hulp”, aldus Jan. Tot die tijd woont hij er nog met zijn katten en is hij alvast gestart met opruimen en met het uitsorteren van zijn spullen. Jan: “Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus veel prullaria weet ik nog met leuke marges op marktplaats te verpatsen.”

Verhuizen
Jan staat inmiddels al dertien jaar ingeschreven bij de woningbouwcorporatie, maar het is nog steeds niet gelukt om een woning te vinden. “Als ik verhuis zal dat waarschijnlijk de laatste keer zijn en die gedachte kwam laatst behoorlijk rauw op mijn dak. Om zo snel mogelijk een andere leuke huurwoning in Son en Breugel te verkrijgen, ben ik zo vrij een oproep te doen aan alle lezers om mij een seintje te geven. Als die tip voor mij leidt tot een leuke nieuwe stek, dan lijkt me een financiële vergoeding logisch voor de tipgever: tel. 06-34044477. Het overnemen van eventuele huisraad of inboedel kan in overleg”, besluit deze karakteristieke pensionado.