Afbeelding
Foto: Wil Feijen

Column Judith: Valentijnsdag

Algemeen Column

Son en Breugel - Door een onhandigheid viel ze thuis van de trap en brak haar bovenarm. Haar goede bovenarm, wel te verstaan. In haar andere arm, haar slechte, heeft ze door een hersenbloeding minder gevoel. De hele nacht bracht ze, begeleid door haar dochter, door op de eerste hulp van het ziekenhuis. Alle tests die ze moest ondergaan, in combinatie met het late tijdstip, putten haar vreselijk uit. Terug naar huis gaan zou onder deze omstandigheden geen optie zijn en dus werd ze, om 6 uur in de ochtend, bij ons opgenomen om te revalideren. 

Nadat ze een dag en een nacht goed heeft geslapen, komen de praatjes gelukkig weer. Ze heeft er genoeg. In 93 jaar tijd kun je een hoop verhalen opdoen. En dat deed ze.

Vanavond ga ik bij haar langs om haar naar bed te begeleiden en wat standaard controles te doen. Ze waarschuwt me: ‘Mijn bloeddruk is altijd te hoog. Als dat nu weer zo is, moet je dat niet tegen mij zeggen. Anders ga ik daarover piekeren en dan doe ik geen oog dicht.’ Ik beloof het haar plechtig.

Dan vraagt ze of in haar gang op de afdeling alleen maar vrouwen zijn opgenomen. Ze heeft nog geen man gezien. Ik ontken. Mannen en vrouwen liggen op dezelfde afdeling; ieder op een eigen kamer.

Ze begint te lachen en vraagt: ‘Het is vandaag Valentijnsdag. Ik dacht dat je misschien nog een man voor mij zou hebben. Niks aparts. Gewoon eentje van een jaar of 95!’