Column Luc: Op die fiets
Algemeen ColumnSon en Breugel - Het is wellicht het meest Nederlandse vervoermiddel, de fiets. Zelfs als er een dik pak sneeuw ligt, of ijzel de wegen bijna onbegaanbaar gemaakt heeft, zie je ze nog gaan. Jong en oud, man of vrouw, premier of admiraal, fietsen doen we allemaal. Van ligfietsen tot oude oma-fietsen, ze zijn er in alle soorten en maten. Zelf ben ik ook de trotse bezitter van een fiets, een witte ‘beach-cruiser’.
Ik heb mijn fiets inmiddels bijna negen jaar. Ik weet nog goed hoe ik op zoek ging naar een nieuwe fiets, nadat ik een nieuwe baan had gevonden, dicht bij huis. Mijn oude fiets, dat kon echt niet meer. Mijn oog viel op een foto in de etalage bij een fietshandel, een blits model, enigszins geboren middenstang, en met een modieuze bagagedrager voorop. Die móést ik hebben! Het oorspronkelijke doel, me naar mijn werk of naar de stad vervoeren, dat is niet meer van toepassing. Ook al gebruik ik hem minder vaak, ik ben blij dat ik hem heb, mijn witte metalen ros.
Mijn mooiste herinnering is die aan mijn trouwdag, toen mijn-toen-nog-lief en ik samen naar onze trouwlocatie fietsten, vlak bij de plek waar we elkaar ontmoet hebben. Mijn lief in haar prachtige trouwjurk, ik in mijn nette broek, overhemd en colbertjasje. De dag voor ons trouwen regende het en was het koud, de dag erna was het dertig graden. Op de dag zelf was het zonnig, licht bewolkt en niet te warm. Een fijne bijkomstigheid, als je bedenkt dat we getrouwd zijn in een openluchttheater. Het was echt de mooiste dag van mijn leven, die nog mooier werd door het zien van de verbaasde gezichten van onze bruiloftsgasten, die niet verwacht hadden dat wij op de fiets aan zouden komen. Dan kenden ze mijn schat nog niet!
Het zijn mooie herinneringen, die in me opkwamen toen we op de eerste mooie lentedag van het jaar aan het poetsen gingen. Eerst onze auto’s, toen de garagedeur en och, laat ik mijn fiets ook meenemen, dacht ik. Een dikke laag modder en ander vuil had zich op het frame verzameld, gelukkig was het niet bestand tegen water en spons. Nadat mijn fiets weer zichtbaat wit was geworden, keek ik even naar mijn vrouw. Dat had ik nooit kunnen denken, toen ik mijn fiets kocht, dat ik een paar jaar later samen met de liefde van mijn leven naar onze bruiloft zou gaan, op
