Afbeelding
Foto: Astrid Timmers

Column Luc: Leven zonder liefde

Algemeen Column

Son en Breugel - Het is eigenlijk niet te doen, leven zonder liefde. Ik was de veertig al ruim gepasseerd voordat ik aan den lijve ondervond wat liefde, échte liefde, is. Voor die tijd kende ik zeker wel liefde, maar niet op die intense, ongelooflijk mooie en alles vervullende manier. Voor die tijd was ik alleen, maar niet eenzaam. Voor die tijd miste ik iets, ontbrak een wezenlijk deel van mezelf.

Sommige mensen vinden het nooit, de liefde van hun leven, al zijn ze nog zo hard op zoek. Sommigen zijn niet op zoek, ze hebben er geen behoefte aan. Liefde laat zich niet dwingen, hoe zeer je het ook probeert. Liefde kan alleen opbloeien als je haar de ruimte geeft, en voldoende aandacht natuurlijk. Liefde kent vele vormen, je kunt ook zielsveel houden van je huisdier, of van je werk. Voor mij was het alsof ik pas tot leven kwam, alsof ik ontwaakte uit een diepe slaap, toen de liefde mij vond.

Al ontbeert je leven die ene ware, grote liefde, dan nog heb je behoefte aan contact. Fysiek contact, dat je iemand recht in de ogen kunt kijken, even aan kunt raken, of kunt knuffelen, al is het nog zo kort. De mens is een sociaal dier, de meesten van ons hebben het echt nodig, al zijn er uitzonderingen. Dat maakt de tijd waarin we leven zo moeilijk, de tijd van anderhalve meter afstand, de tijd van mondkapjes, de tijd van maximaal één persoon ontvangen. Voor ouderen, die hun (klein)kinderen niet mogen zien, hooguit achter glas. Ook voor jongeren, die hun vrienden alleen online kunnen zien. En zeker voor mensen die afscheid moeten nemen van hun geliefden, voordat ze afscheid moeten nemen van het leven.

Als ik dit schrijf, wacht mijn lief op de uitslag van haar corona-test. Een kriebel in de keel, ze voelt zich wat rillerig, ze nam liever het zekere voor het onzekere. Er is een heel protocol in zo’n situatie, afhankelijk van of je wel of geen last hebt, mag je minder en minder. Ik, haar huisgenoot, moet op anderhalve meter afstand blijven. Geen kusjes, geen knuffels, we moeten zelfs apart slapen.

Al snel kregen we de uitslag, die was negatief. Dat was nog eens positief! Ik ben geen virusgekkie, ik neem het uiterst serieus. Ik was zeker thuisgebleven, als het andersom geweest zou zijn. Maar geen kussen, knuffels op apart slapen? Dat zou me te ver gaan.

Het zou voelen als leven zonder liefde.