Afbeelding
Foto: Wil Feijen

Column Judith: Onderweg naar zelfstandigheid

Algemeen Column

Son en Breugel - Zelfs nu ze al een aantal weken is opgenomen om te herstellen, kan ze zich nauwelijks voorstellen wat haar is overkomen: binnen een week nadat ze thuiskwam van een eerdere revalidatie valt ze opnieuw. Opstaan lukt niet, dat merkt ze meteen. Door haar geroep worden bezorgde buren gealarmeerd. 

In het ziekenhuis aangekomen, blijkt dat haar rechter enkel en linker bovenarm gebroken zijn. Beiden worden in het gips gezet, waarna ze met de ambulance naar ons wordt gebracht. Ze is helemaal van slag en weet nauwelijks meer wat zich thuis heeft afgespeeld. 

De eerste dagen gaan moeizaam. Ze moet opnieuw wennen aan haar tijdelijke invaliditeit en afhankelijkheid van zorg. De blijdschap van het vorige ontslag wordt compleet overschaduwd door de nieuwe beperkingen. 

Gaandeweg gaat het steeds beter. Ze leert de namen van mijn collega’s en mij en maakt gezellige praatjes met iedereen. Ze is oprecht geïnteresseerd. Voor de successen die medecliënten behalen tijdens hun revalidatie heeft ze bewondering; ze viert met iedereen mee. 

Zelf kan ze de eerste 6 weken van haar verblijf niets anders doen dan afwachten. Zowel haar arm als haar been mag ze niet belasten. Geduldig schikt ze in haar lot. 

Wat is ze blij met de beginnende regie die ze terugkrijgt als het gips van haar enkel vervangen wordt door loopgips. Nu kan ze, met wat ondersteuning, staan en de draai maken naar haar rolstoel. 

Ze verheugt zich op wat komen gaat, onderweg naar zelfstandigheid, ondanks de pijnlijke momenten van hard werken waarmee dit soms gepaard gaat.