Martina wordt in het zonnetje gezet bij haar afscheid als vrijwilligster
Martina wordt in het zonnetje gezet bij haar afscheid als vrijwilligster Foto: MooiSonenBreugel

Martina van den Tillaart stopt met pijn in haar hart met vrijwilligerswerk

Algemeen Algemeen / Son & Breugel

Son en Breugel - De 84-jarige Martina van den Tillaart heeft donderdag 3 juni, met pijn in haar hart, afscheid genomen als vrijwilligster van de Parochie Genoveva in Breugel. Voor haar afscheid heeft ze een mooie bos bloemen en een oorkonde gekregen als herinnering. Die oorkonde heeft inmiddels al een mooi plekje gekregen in haar woonkamer.

Redacteur: Corry van Asseldonk

Vanaf 1998 was ze het ‘manusje van alles’. De toenmalige koster vroeg Martina of ze tijd en zin had om een keer in de drie weken de kerk te poetsen. Martina: “Ik kwam al regelmatig in de kerk en wilde dat wel doen. Langzamerhand werd het steeds meer; er is best veel te doen in zo’n grote kerk en ik wilde dat alles keurig netjes was”

Gewassen en gestreken
Na een tijdje vroeg de koster aan Martina of zij ook de was van de kerk wilde doen. “Alle kleedjes en alle kleding van de pastoor en kosters moesten gewassen worden. Dit werk deed ik thuis.” Het bleef niet allen bij wassen; alles moest ook gestreken en gesteven worden. “Er mocht geen kreukje inzitten, dus ik kon de was niet opvouwen. Vanaf de Nijnselseweg ging ik te voet met de was over mijn arm naar Breugel. En als er dan onverhoopt nog een kreukje inzat, streek ik het nog een keer in de kerk.”

Elke dag
Martina was altijd iedereen een stapje voor als er iets gedaan moest worden. Ze had een sleutel van de kerk gekregen zodat ze voortaan haar eigen tijd in kon delen. Nu was ze er voortaan elke dag te vinden. Ze regelde wanneer en wat er gepoetst moest worden. “Vaak de kleine klusjes die niemand zag, nam ik voor mijn rekening.” Ook had ze voor iedereen die in de kerk kwam een lekker kopje koffie en een luisterend oor. In 2011 is ze nog gevraagd om hulpkoster te worden, daarvoor heeft ze een cursus gevolgd in Den Bosch.

Bloementuin
Achter de kerk had ze een bloementuin en een moestuin. Ze zaaide eerst de zaadjes en als de bloemen uitkwamen, gebruikte ze die weer om de kerk te versieren. Met de groente die uit haar moestuin kwam, maakte ze de kosters en mensen die ze kende weer heel blij.

Kopje koffie
Martina woont nu een jaar op Acaciastaete en is haar werkzaamheden het laatste jaar wat af gaan bouwen. In de coronaperiode was het contact minder met haar ‘collega vrijwilligers’. “Dat vond ik heel erg jammer. Maar ze zijn hier altijd welkom om samen een kop koffie te komen drinken”, sluit Martina lachend af.

Martina wordt in het zonnetje gezet bij haar afscheid als vrijwilligster