Column Luc: Football is coming home
Algemeen ColumnSon en Breugel - ‘Football is coming home’, je hoorde het de Engelse supporters zingen, voor én na iedere gewonnen wedstrijd op het EK voetbal. De stemming zat erin onder de supporters, met of zonder ‘pint’ in de handen. De resultaten waren er ook naar, de finale werd bereikt. Ze waren zo optimistisch, het kon bijna niet stuk gaan, in hun ogen.
Het is ontegenzeggelijk waar, dat het voetbal zoals dat nu tot in elke hoek van de wereld gespeeld wordt, is ontstaan in het Engeland van de 19e eeuw. Op privéscholen werden de regels vastgelegd, regels die grotendeels nog bestaan. Zo ontstond de scheiding tussen rugby en voetbal. De bakermat van de sport die regelmatig hele volksstammen aan de buis gekluisterd houdt, ligt in Engeland.
Of je ook echt kunt klagen dat het voetbal thuis moet komen als je zoveel moeite hebt gedaan om de sport over de hele wereld te verspreiden, zoals de Engelsen en Schotten eind 19e, begin 20e eeuw, weet ik niet. Wat wel begrijpelijk is, is dat menig Engelsman een unheimisch gevoel krijgt als hij (of zij) naar de prijzenkast van de nationale voetbalbond kijkt. Daar staat welgeteld één wereldbeker in, die even oud is als ik. Dat heeft te maken met het feit dat tot 1950 de Engelsen niet deelnamen aan internationale toernooien zoals het WK. Het heeft vooral te maken met het feit dat keer op keer, met de finale in zicht, de Engelsen strandden. Zoals in op het WK van 1990, of 1996, op het EK, nota bene in eigen land. In beide gevallen ging Engeland er in de halve finale uit, na strafschoppen, tegen Duitsland. Vandaar de vreugde toen de Engelsen zowaar een keer wonnen van onze oosterburen, in de achtste finale, op de heilige grond van Wembley.
Het verlangen van de Engelsen, het was voelbaar, het was bijna tastbaar. De honger was, ís groot, het weinig verheffende spel werd graag genegeerd. Als het doel maar bereikt werd, die finale winnen, weer op Wembley. Het had zomaar gekund, na die snelle goal. Na die eerste helft waarin Engeland de totale controle had. Dan hadden ze het weer gezongen, de supporters: ‘Football is coming home’. Als ik kijk naar de beleving van supporters in Engeland, bij wedstrijden van het nationale elftal, of in de eigen competitie, die nog steeds de grootste ter wereld is, weet ik het zo net nog niet.
Volgens mij is het voetbal nooit weggeweest, daar in Engeland.
