Column Luc: Dorpsjungle
Algemeen ColumnSon en Breugel - Het is overal te zien, het is groeizaam weer. Alles is prachtig groen en schiet werkelijk uit de grond, voor je het weet is ons mooie dorp veranderd in een ware jungle. Dan heb ik het nog niet eens over de gemeentepolitiek, waar men vooral bezig lijkt elkaar de vliegen af te vangen. Maar dat terzijde.
Langs de bermen wordt gedeeltelijk gemaaid, zodat her en der een ware bloemenpracht verrijst, tussen de wuivende grashalmen. De groenstroken worden alsmaar groener, met vleugjes roze, paars, geel, rood, wit of blauw. Ook het onkruid profiteert, overal zie je eenzame stengels, soms wel een meter of meer hoog, die volgens mij daar niet thuishoren. Of beter gezegd, waarvan niet de bedoeling is dat ze daar ontsproten. Of ze vervelende stekels hebben, of lieflijke kleine bloempjes, ze hebben zo hun schoonheid. Al stel ik me voor dat menigeen deze wildgroei een doorn in het oog is. In mijn beleving hebben deze mensen strak georganiseerde tuinen, met alle planten netjes in het gelid, langs rechte paden, zonder een spoortje van ongewenste plantgroei.
Zelf vind ik het wel wat hebben, ik zie het al voor me: weelderige bloemenvelden afgewisseld met een dichte dorpsjungle, tot in het centrum toe. Dat je nergens meer komt zonder een goed richtingsgevoel, omdat je anders hopeloos verdwaalt, omdat geen herkenningspunt te herkennen valt. Of zonder een werkend kompas, als je richtingsgevoel minder dan optimaal functioneert, zoals in mijn geval. Dat je niet van huis kunt gaan zonder degelijke laarzen en een broek en shirt met lange mouwen. Of dat een machete tot eerste levensbehoefte wordt, als je ergens wilt komen.
Iedere tocht door ons jungleboek wordt een avontuur, je weet nooit wat je tegenkomt. Een zeldzame vogel, een egeltje of een eekhoorn die voor je langs schiet, naar de volgende boom. Of, als je echt geluk hebt, een ree. Even naar het dorp is er niet meer bij, zeker als je gaat dwalen. Als de natuur het weer overneemt, is het genieten geblazen, voor pure liefhebbers zoals ik.
Het moge duidelijk zijn, het bovenstaande is lichtelijk overdreven. Nou ja, lichtelijk? Mijn fantasie sloeg behoorlijk op hol, bij het schrijven van dit verhaal. Waar zou een schrijver zijn zonder rijke fantasie? Hoe dan ook, of het echt zo erg wordt of niet, een beetje meer ruimte voor de natuur kan in mijn ogen geen kwaad. Ook al verwordt het niet tot een dorpsjungle. Behalve in de gemeenteraad.
