Het kantoor van de Rabobank in Son en Breugel
Het kantoor van de Rabobank in Son en Breugel Foto: MooiSonenBreugel

Veel kritiek op sluiten Rabobankfiliaal

Algemeen Algemeen

Son en Breugel - In DeMooiSonenBreugelKrant van 1 september werd de sluiting van het Rabobankfiliaal in ons dorp bekendgemaakt. De klanten van de bank kunnen vanaf dan terecht in Eindhoven, Oirschot of op afspraak in Geldrop. Het voornemen van de Rabobank om het filiaal te sluiten, valt bij heel veel, vooral oudere mensen niet in goede aarde. De meest gehoorde klacht is dat klanten het persoonlijke contact missen; zij willen een gesprek kunnen voeren over hun geldzaken, beleggingen of advies inwinnen. Vaak hebben zij geen computer en zijn zij digitaal niet onderlegd, waardoor zij afhankelijk worden van anderen.

Redacteur: Emmy Grit

Lokale verbondenheid is al jaren het belangrijkste kenmerk geweest van de Rabobank. Volgens Ad Louwers blijft van die verbondenheid niets meer over. “Nederland wordt steeds digitaler, maar we moeten wel zorgen dat iedereen kan participeren en dat er contant geld beschikbaar blijft. Het is niet wenselijk dat bepaalde groepen niet volwaardig deel kunnen uitmaken van de maatschappij”, aldus Ad, “en het aangeboden telefonisch contact met onbekende en elke keer wisselende medewerkers is erg onpersoonlijk.” 

Niet digitaal onderlegd
Veel ouderen hebben geen computer of tablet en zijn digitaal niet onderlegd waardoor ze ook vatbaarder zijn voor financieel misbruik. Ties Smetsers laat weten dat ouderen afhankelijk zijn van fysiek contact met een medewerker van de bank: “Geldzaken doen is voor hen nog strikt privé.” Thijs Wijnakker kan zich voorstellen dat de oudere generatie en hulpbehoevende inwoners veel moeite hebben met de sluiting van het filiaal. “Korte lijnen, persoonlijke contacten en een vertrouwenspersoon die de belangen behartigt, dat is door de sluiting niet meer mogelijk.” Ook het bezoeken van een filiaal in een andere plaats stuit op veel bezwaar bij oudere klanten van de bank; een minder goede bereikbaarheid van de kantoren en een toenemende kans op onveiligheid speelt deze doelgroep parten.

Kwetsbare doelgroep
Mees Dekker begrijpt dat door de toename van internetbankieren het een probleem voor de bank is om een kantoor open te houden, maar het is voor de klanten vervelend om niet in hun eigen dorp te kunnen bankieren. “Het is een stapje terug in het rijke voorzieningenniveau dat Son en Breugel heeft”, aldus Mees. Marjolein van den Bout vindt het een ordinaire bezuinigingsoperatie die afgewenteld wordt op de meest kwetsbare doelgroep in de samenleving, en die hier niet meteen voor in actie zal komen, maar thuis gefrustreerd achterblijft. “Zij zullen zich afvragen of ze nog wel welkom zijn in deze maatschappij die ze zelf hebben opgebouwd”, aldus Marjolein.

Vertrouwd adres
Ook De heer Saris heeft geen goed woord over voor de sluiting waardoor ouderen nu naar een andere locatie moeten rijden om hun geldzaken te regelen: “Het was hun vertrouwde adres waar ze hun belangrijke vragen over hun geldzaken op tafel legden, en nu vervalt dat.” Gerard Versantvoort laat weten dat het werken met alleen een pasje voor ouderen moeilijk is en voor velen van hen niet is weggelegd. “Door het internetbankieren worden ouderen nog meer afhankelijk gemaakt van hun kinderen en mantelzorgers.” De meeste ouderen hebben nooit geleerd hoe ze met een computer om moeten gaan en vinden het moeilijk om zich deze kennis op latere leeftijd eigen te maken.

Mobiel kantoor of servicepunt
Een oplossing voor de sluiting voor veel dorpsgenoten zou een mobiel kantoor of servicepunt kunnen zijn met beperkte openingstijden, in het centrum van Son en Breugel, waar de mensen terecht kunnen om persoonlijk hun geldzaken te regelen.

Nieuwe bestemming
Nu het gebouw niet meer opengaat, moet er een nieuwe bestemming voor komen. Enkele dorpsgenoten hebben al een oplossing: maak van het gebouw een woon/zorgcentrum voor ouderen.