(foto ter illustratie)
(foto ter illustratie) Foto: Wil Feijen

Column Luc: Feest!

Algemeen Column

Son en Breugel - ‘Het zal me een feest worden, daar beneden’, zei ik tegen mijn vrouw. De dag daarvoor hadden we de kelder- en de garderobekast (deels) leeggeruimd. We hebben grootse plannen, van de zolder maken we een prachtige praktijkkamer voor mijn vrouw, met veel ramen waar de zon naar binnen kan schijnen. Ze is een echte zonaanbidster, uit Son. Zonlicht brengt ook warmte met zich mee, daarom komt er airconditioning. Niet alleen op zolder, als we toch bezig zijn, nemen we de slaapkamers op de eerste verdieping ook gelijk mee. Om het een en ander enigszins energieneutraal te houden, hebben we ervoor gekozen zonnepanelen te laten plaatsen. Op het dak van de garage, op het dak van het huis is daar straks weinig plek voor.

Dus moest er een kabel komen vanaf de elektriciteitskast, via de kelderkast, onder de keukenkastjes door, in een sleuf door de tuin naar de garage, waar de kabel aangesloten kon worden op de panelen. Dat betekende dat alles dat op de grond stond even verplaatst moest worden, ook in de kelderkast. De kelderkast, dat is waar ik mijn drankvoorraad bewaar. Drankvoorraad, dat klinkt alsof ik een ernstig drankprobleem heb. Het tegendeel is het geval, er stonden flessen in waar ik nog geen druppel van gedronken heb, flessen die al stof stonden te verzamelen voordat ik mijn lieve schat leerde kennen. Je zou denken dat ik destijds wel aanleiding had voor het ontwikkelen van een drankprobleem, maar nee. Meer dan een gezelligheidsdrinker ben ik nooit geweest, met een enkele uitschieter. Een zwoele Griekse nacht, een fles Ouzo die geen bodem leek te hebben. Gevolgd door een lange, lamlendige dag waarop mijn maag bijna voortdurend protest bleef aantekenen tegen de voorafgaande nacht. Enfin, ik was al van het drinken met mate, voordat het een reclameslogan werd.

Met als resultaat een kelderkast vol stofnesten, de kans was klein dat het ooit nog op zou gaan. Een feest organiseren om het op te maken was ook niet echt een optie, in deze tijden. Sowieso zijn wij geen feestbeesten. Bovendien was de inhoud ver over de houdbaarheidsdatum, opdrinken zou een vloeibare vorm van Russische roulette zijn. Weggooien dan maar, fles na fles goot ik leeg in de WC. De droesem die als laatste naar buiten kwam, bevestigde dat het een goed besluit was.

Ergens wel zonde, al die alcohol zomaar weg te spoelen. Het gaf enige troost te bedenken dat het een geweldig feest geweest moet zijn, daar beneden.