Afbeelding
Foto: Wil Feijen

Column Judith: Nog inne vatte

Algemeen Column

Son en Breugel - Haar revalidatietraject is klaar. Het was een lange periode met hoogte- en dieptepunten. Haar ultieme doel, terugkeer naar huis, heeft ze niet gehaald. Heel veel andere doelen, tot ieders verbazing, wel. Ze loopt weer korte afstanden met haar rollator, kan toiletgang zelfstandig uitvoeren en ze is weer goed verstaanbaar. Het ging niet altijd makkelijk. Regelmatig vroeg ze zich af waarom Onze Lieve Heer haar niet kwam halen. Of ze lag hele dag in bed te slapen, opdat de dagen sneller voorbij zouden gaan.

Nadat iedereen dacht dat afscheid van haar genomen ging worden en ze het laatste sacrament ontving, kreeg ze nieuwe kracht. Ze zette de schouders eronder en maakte er het beste van. Morgen verhuist ze naar een verpleeghuis. Vooraf moest ze er niet aan denken. Terug naar huis was wat haar betreft de enige route die ze zou volgen.

Gelukkig zag ze zelf in dat die wens helaas niet vervuld ging worden. Toen dat besef eenmaal geaccepteerd was, maakte ze contact met medecliënten. Ze ontdekte hoe gezellig het kon zijn als je samen een praatje maakt, moppert over de gang van zaken en vooral veel geintjes maakt. 

Vanavond maakt ze haar afscheidsrondje langs kamers van andere cliënten. ‘Komde gij men ok opzuuke as ik eenmal gewend ben? Dan vatte we d’r same inne op!’ Ze heeft er zin in! Haar leven heeft weer glans en ze verheugt zich op nog meer nieuwe contacten in haar leven. Morgen zwaaien we haar uit. Vandaag ‘vatte we d’r hier nog inne!’