Rob van Engelen trekt ten strijde tijdens de Eindhovense marathon

Son en Breugel - Wat doe je als je niks meer kunt doen? Wanneer er wordt verteld dat je nog maar een paar maanden te leven hebt? Dan vecht je, vindt Rob van Engelen. Zondag 10 oktober loopt hij daarom de halve marathon van Eindhoven, dé manier om zijn ziekte te laten zien wie de baas is.

Redacteur: Maury Senden
Fotograaf: Wil Feijen

Altijd fit en zin om te gaan voetballen met vrienden, dat is hoe Rob door het leven ging voordat hij de diagnose uitgezaaide huidkanker kreeg. Zo’n twee jaar geleden gaven de doktoren aan dat hij nog maar drie tot zes maanden te leven had als de immunotherapie niet zou aanslaan. “Toen ik de scan te zien kreeg, wist ik dat het nooit meer goed zou komen”, vertelt Rob.

Strijd
Na het nieuws te hebben laten bezinken, trok hij zijn hardloopschoenen aan. Lopend door de natuur van Son en Breugel realiseerde hij zich dat hij zijn manier had gevonden om te strijden voor het onmogelijke. “Ik was machteloos. Mensen die pijn hebben, vechten tegen de pijn. Ik had niks om tegen te vechten, maar ik ben erg dankbaar dat ik me zo fit voel. Dus besloot ik op mijn manier terug te vechten: fit blijven, zoveel mogelijk genieten van de momenten die ik mag beleven, en hardlopen”, aldus Rob.

Geluksmomenten
Elke dag vecht hij op zijn manier tegen zijn ziekte. Hij vervolgt: “Als ik nu door het bos loop, zie ik zoveel meer. De zonnestraal die de bomen net aanraakt en de geur van het ochtendgras, alles komt veel helderder binnen. Het kan zomaar de laatste keer zijn dat ik dit allemaal meemaak.” ‘De pluk de dag’-mentaliteit die Rob heeft leren ontwikkelen, heeft hem zoveel gebracht. Na zijn baan opgezegd te hebben koos hij ervoor om alleen nog maar dingen te ondernemen waar hij geluk uit haalt: wandelen, fietsen, genieten van zijn kleinzoon Sam, een terrasje pakken met zijn liefde, Ghislaine.

Halve marathon
Zondag 10 oktober gaat hij eer doen aan zijn vechtersmentaliteit. Hij pakt de figuurlijke strijdbijl op en gaat, samen met zijn vrienden, de halve marathon lopen. Net iets meer dan 21 kilometer gaan ze stap voor stap richting de finish. “Ik kan niet wachten tot het publiek ons ontvangt. Het gaat waarschijnlijk een ongelofelijk gevoel geven, wat ik voor altijd mee zal dragen”, laat Rob enthousiast, maar toch ook ergens verdrietig los. Want hoeveel goeds het positieve denken ook heeft gebracht, het is nooit zoals het had moeten zijn.

Supporters
Zijn gezin zal hem met open armen tegemoetkomen wanneer hij de kilometers heeft kunnen doorstaan. “Op dit moment zit ik met trainen zo rond de 18 kilometer, dus die laatste kilometers zullen moeten worden afgelegd op karakter, en op de steun van de mensen om mij heen. Laat ik dat nu allebei heel veel hebben”, gaat hij verder. Niks wordt verzwegen in het samengestelde gezin. Iedereen mag voelen wat ze voelen. Rob: “Dat wil ik iedereen meegeven: laat elk persoon ermee omgaan hoe hij of zij zelf wil, maar laat altijd de deur op een kier om het erover te kunnen hebben met mensen.”

Moment voor moment
Wat de toekomst gaat brengen, wil Rob niet te veel vastzetten. Alles kan snel veranderen; er kan een extra behandeling komen, of het kan volgende maand over zijn. Voor nu grijpt hij elk moment aan en haalt hij de kracht uit de controle over het hardlopen. Goede doelen, zoals het KWF, heeft hij al gesteund en als de tijd hem meezit wil hij daar graag nog iets meer mee doen. “Volgend jaar misschien tijdens het evenement Son en Breugel Samen Sterker, maar nu zet ik mezélf eerst op nummer één”, aldus een strijdvaardige Rob.