Afbeelding
Foto: Luc van de Wiel

Column Luc: Takkenzooi

Column Column Column Column Lucky Luc

Son en Breugel - Het was bepaald geen gemakkelijke situatie. Het zat me simpelweg niet lekker! Autorijden is een bezigheid die onder normale omstandigheden al het nodige vergt, zeker als het druk is. Als er dan ook nog eens een tak in je oor peutert, telkens als je even naar rechts kijkt om te zien of er iets aankomt, is het helemaal een opgave. Als ik wilde schakelen, moest mijn hand eerst een weg banen door een wirwar aan takjes. Het zicht op mijn mobiel, die als navigator fungeerde, werd ook enigszins belemmerd. Gelukkig tetterde Truusje gewoon door, zodat ik toch de weg kon vinden. Kortom, het was een takkenzooi!

Hoe het zover kwam? Wij zijn vogelliefhebbers, mijn vrouw en ik. Het was dan ook een logische stap voor ons om onze voor- en achtertuin vogelvriendelijk(er) te maken. Andere planten, die op verschillende momenten voedsel en/of schuilplaats boden aan onze gevederde vrienden, zelfs een vogelbad, aan alles was gedacht. In twee fases werd onze tuin onderhanden genomen, eerst achter, daarna voor. Het is een waar paradijs voor vogels, al mag alles nog wat groeien. Ons vogelparadijs is compleet, op een paar plantjes na.

Die gingen we zelf halen, bij de kweker, net buiten Veldhoven. Onderweg gingen we eerst om Eindhoven heen, dan via een industrieterrein naar het buitengebied. Van de bewoonde wereld naar meer open terrein, met meer groen, het was bijzonder. Eenmaal op onze bestemming gingen we op zoek naar een krentenboom, of -struik, beter gezegd. De kweker had ze in alle formaten, van piepklein tot het formaat van een woudreus, met een bijbehorend prijskaartje. Met enige zorg keek ik naar het formaat. ‘Het moet wel in de auto passen’, probeerde ik nog. ‘We kunnen ook bezorgen, als we een keer in de buurt zijn’, probeerde de kweker te helpen. Waar ik beren op de weg zag, zag mijn lieve schat mogelijkheden. Waar ik me afvroeg hoe we dat gevaarte in ’s hemelsnaam mee zouden krijgen, zocht zij naar praktische oplossingen. De uitkomst? De struik, veilig ingepakt met plastic, schuin gedrapeerd over de platgelegde achterbank en rechtervoorstoel, zij ingeklemd rechtsachter, tussen de struik en de portier. En ik maar denken dat mannen zo praktisch ingesteld waren!

Afgezien van een enkele tak die wat al te intiem werd, ging het prima. Eenmaal thuis was het nog een aardige klus de struik uit de pot en in de grond te krijgen, ook dat lukte. Eind goed, al goed, de takkenzooi was opgelost.