Sinem, eenzaam, maar niet te vloeren

Son en Breugel - Je vlucht op een bizarre manier met man en kind je vaderland uit. Turkije ziet jou niet meer zitten. Erger: als je blijft, loop je ieder moment de kans opgepakt te worden en in de gevangenis te belanden. Waarom? Omdat de huidige machthebbers vermoeden dat jij niet zuiver op de graat bent. In Nederland word je eerst opgevangen in een azc; daarna vind je je ‘uiteindelijke’ stekkie in Son en Breugel. Hieronder het aangrijpende verhaal van Sinem.

Gastredacteur: Arend Okken
Foto: Erkam Halis

Voor veel vluchtelingen geldt dat ze hun familieleden missen. Die zijn namelijk vaak achtergebleven in het land van herkomst. Voor Sinem geldt dat ook, maar er komt nog iets bij: haar familie heeft haar verstoten. Sinem: “Ik ervaar een dubbele eenzaamheid. Elke keer als ik beeldbel met mijn moeder, eens in de week, sluit ze af met de opmerking dat ik er geen goed aan heb gedaan om het land te ontvluchten en hen in de steek te laten.”

Onbeschrijflijk eenzaam
Sinems familie is ervan overtuigd dat de huidige machthebbers het goed bedoelen met Turkije. Sinem: “Ik moet elke keer huilen als ik ‘ophang’ en ik voel me dan onbeschrijflijk eenzaam. Ik heb alleen nog mijn man en dochter om voor te leven.” Naast haar moeder – haar vader is overleden – heeft Sinem nog een zus en een broer, die allebei getrouwd zijn. Geen van hen wil nog iets met haar te maken hebben. “Mijn schoonzus is een Duitse van Turkse afkomst. Als zij met haar man, mijn broer, op familiebezoek gaat in Duitsland, denken ze er niet over even bij ons langs te komen.” 

Sinem is duidelijk over de Turkse politiek: “Nog niet zo lang geleden werden moslims in Turkije gediscrimineerd. Het was overheidsfunctionarissen verboden om ook maar iets van hun religieuze overtuiging te laten zien; vrouwelijke ambtenaren mochten bijvoorbeeld geen hoofddoek dragen. De Grote Leider begreep dat daar zijn kansen lagen. Hij wierp zich dan ook op als de redder van de Islam. Hij doet alsof hij een vrome moslim is, maar dat is bedrog. Via de staatstelevisie pepert hij de bevolking zijn machtsboodschap in. Heel veel mensen zijn daardoor volledig gehersenspoeld.”

Angst voor mislukking
Sinds haar verblijf in Son en Breugel gaat het leven van Sinem niet bepaald over rozen: drie jaar geleden bracht ze een bijna voldragen dochtertje levenloos ter wereld. Daarna had ze nog twee miskramen. Sinem: “Natuurlijk hebben mijn levenservaringen daarmee te maken. Ik voel me eenzaam en verstoten. Steeds opnieuw probeer ik greep te krijgen op mijn leven, maar elke keer loopt het fout. De angst voor mislukking wordt ook steeds groter, hoewel er medisch gezien niets aan de hand is. Na elke miskraam kost het me extra moeite weer op te krabbelen. Ondanks alles blijf ik dromen en plannen maken.”

Stichting Inclusio
Dit blijken geen loze woorden, want Sinem adopteerde onlangs, samen met Arzu en Mustafa, de stichting Inclusio. Sinem: “Inclusio is mijn nieuwe kindje, dat wél levensvatbaar is. Dit kind gaan we samen met vrienden, buren, kennissen en nog veel meer mensen opvoeden.” Sinem wil met Inclusio – zij is voorzitter – ontmoetingen tussen mensen organiseren, te beginnen in Son en Breugel. Sinem: “Onze eerste activiteit is een gezamenlijke iftar (maaltijd na zonsondergang tijdens de Ramadan) bij ons thuis. Toen wij hier kwamen, moesten we onze hand ophouden. Ondertussen heeft mijn man al een betaalde baan en ik loop tegenwoordig stage bij een administratiekantoor in Den Bosch. Zodra ik het Nederlands beter beheers, maak ik ook kans op een contract. Zo kunnen we nog meer teruggeven.”

Taalpunt
Sinem werkt momenteel keihard aan de verbetering van haar Nederlands. Op de woensdagochtend volgt ze bijvoorbeeld de lessen van Taalpunt Son en Breugel in de bibliotheek.

Meer over Stichting Inclusio leest u donderdag 28 april in DeMooiSonenBreugelKrant