Stereotypisch

Een tijdje geleden las ik het verhaal van Sharon, sinds mei 2010 een trotse moeder. Van een jongetje, dat bleek een meisje te willen zijn. Collin, zoals hij/zij werd genoemd, voelde zich erg ongelukkig als jongen en wilde liever een meisje zijn. Zijn/haar ouders steunen hem/haar hier volledig in, geven hun kind onvoorwaardelijke liefde en steun.

De wereld lijkt soms steeds verwarrender te worden, vooral voor mensen als Collin. Een kind, zo jong nog, dat zich niet thuis voelt in zijn lichaam. Dat nachtmerries kreeg en steeds ongelukkiger werd, totdat het als meisje mocht verder leven en helemaal opleefde. Ze mocht zelf een naam kiezen, het werd Maaike!
Als u zich verward voelt, stelt u zich eens voor hoe het moet zijn voor iemand, zo jong nog, die voelt in het verkeerde lichaam geboren te zijn. 'Jouw buikje heeft mij niet goed gemaakt', zei toen nog Collin tegen zijn moeder. Een hartbrekende opmerking voor zijn/haar moeder, omdat ze zag hoeveel pijn haar kind had.

Hoe het kan dat een kind als jongen geboren wordt, maar zich een meisje voelt, weet ik niet. Er zijn veel verhalen van jongens of mannen die liever vrouw willen zijn of andersom. Vaak stuiten ze op onbegrip, krijgen ze weinig of geen steun en moeten jaren vechten voor ze in het juiste lichaam zitten.

We hebben het blijkbaar nodig, labels op dingen en op mensen plakken. Zodat we ze in het juiste vakje kunnen stoppen en weten wat we aan ze hebben. Om de wereld te kunnen begrijpen en ermee om te kunnen gaan. Eigenlijk kan dat helemaal niet. Ieder individu is uniek, er bestaat niet zoiets als de standaard man of vrouw. Het is verleidelijk om stereotypen te gebruiken, alleen zijn ze over het algemeen niet van toepassing. Niet iedere Duitser graaft een kuil op een Nederlands strand. Belgen zijn net zo slim als Nederlanders, die ook lang niet allemaal zuinig zijn. Niet alle moslims zijn terroristen, en niet alle terroristen zijn moslim. Sommige mensen zijn te dik omdat ze een al dan niet aangeboren afwijking hebben, zo kan ik nog eindeloos doorgaan.

Waarom zijn er zoveel stereotypen? Volgens 'Begin bij jezelf! Een kleine uiteenzetting over stereotypen en vooroordelen' van de Anne Frank Stichting is het voor een deel is het om de wereld om ons heen te ordenen, overzichtelijk te houden en er grip op te krijgen. Het is blijkbaar ook een soort overlevingsmechanisme, om snel situaties en mensen te beoordelen of ze een bedreiging vormen of niet. Het is dus deels aangeboren, voor een deel krijgen we stereotypen en vooroordelen ook mee van onze ouders of van de maatschappij.

Het is één ding om je op snel te oordelen en een mening te vormen. Dat doen we allemaal. Zolang je je er maar van bewust ben dát je dat doet, en je van dat stereotype of vooroordeel niets aantrekt en de betreffende persoon beoordeelt op wat hij of zij doet of zegt, niet hoe hij of zij er uitziet etc.

Of iemand nou zich een jongen of een meisje voelt, blank of zwart is, tatoeages en/of piercings heeft, zich op een bepaalde manier kleedt, groot of klein is, dik of dun, gelovig of niet, het maakt niet uit. We zijn allemaal mensen, die mogen zijn wie of wat we willen zijn. Wees jezelf, laat het stereotypisch gedrag los!

Het zou mooi zijn als Maaike gewoon Maaike kan zijn, en niet veroordeeld wordt om Collin te blijven alleen maar omdat het volgens sommigen zo bedoeld zou zijn.