Column Judith: Aan
Column ColumnGekscherend zeggen we wel eens tegen elkaar dat je haar in de ochtend tijdens het zorgmoment ‘aan’ zet en dat ze pas uitgaat als ze in de avond naar bed gaat. Met haar vrolijke geklets, vergezeld door haar Zeeuws-Vlaamse accent, pakt ze ons allemaal in.
Het maakt niet uit wat het onderwerp is; ze heeft er verstand van of levenservaring over opgedaan. Met haar 98 jaar is dat laatste zeker aannemelijk. Eigenlijk oogt ze vrijwel altijd tevreden en gelukkig. Bovenal is ze trots op haar kroost.
Alarm maakt ze vrijwel nooit, behalve deze middag. Mijn collega snelt naar haar toe en treft haar op de grond aan voor de liften. Het blijkt dat ze is gevallen na een rondje wandelen. Omdat ze het weer nog wat onvoorspelbaar vindt, heeft ze haar zomerjas over haar rollator gehangen. Zo kan ze hem meteen dragen, mocht de temperatuur te laag zijn.
Eenmaal terug in huis blijkt dat ze haar jas niet nodig heeft gehad. Het ommetje was echter wel vermoeiender dan gedacht. Gelukkig heeft ze ook daar een oplossing voor: ze kan even uitrusten op het plankje van haar rollator. Met het gladde stof van haar zomerjas heeft ze helaas geen rekening gehouden.
Pardoes gleed ze van het zitplankje en belandde op haar billen op de grond.
De schade valt mee en ik begeleid haar terug naar haar kamer. Voor de zekerheid voer ik alle controles uit. Het meten van de bloeddruk blijkt vrijwel onmogelijk…. zoals we gewend zijn, staat ze weer ‘aan’ en kletst honderduit…gelukkig!
