Ook een boom heeft zorg nodig

Na 46 jaar neemt Ton Verkooijen afscheid als Opzichter van de wijkteams van de gemeente Son en Breugel. Hij is daar destijds gestart als medewerker buitendienst, later doorgegroeid als voorman en daarna opzichter. "Ik weet niet wat ik moet verwachten van zo'n interview, " zegt hij aan het begin van het gesprek. "Ik heb weinig te vertellen." Dat laatste, blijkt gelukkig wel mee te vallen.

Ton is geboren en opgegroeid in Acht. Zij vader werkte bij de Heidemij en was betrokken bij de vele ruilverkavelingprojecten, waardoor de jonge Ton al gauw via zijn vader met het buitenwerk in aanraking kwam. Na de middelbare school volgde Ton een hoveniersopleiding omdat hij een echt buitenmens is en niet dagelijks tussen vier muren wilde zitten.

Hoewel afkomstig uit Acht was de gemeente Son en Breugel al van jongs af aan een favoriete bestemming. Hij vertelt: "Op de lagere school vertrokken we op een volgeladen boerenkar met paard naar de Sonse Bergen voor ons schoolreisje. We vermaakten ons de hele dag in het bos en op de zandverstuiving met speurtochten en verstoppertje spelen. Ook gingen we vaak zwemmen en schaatsen in en op het Oud Meer. Naderhand trokken we vaak naar Son voor het Carnaval en de Kermis." Met een vette glimlach en veel betekenende knipoog: "Ik kende de donkere plekjes in de pastorietuin destijds beter dan meneer pastoor. Ik heb mijn vrouw in Son leren kennen. Wij hebben samen 2 kinderen en 3 kleinkinderen."

Ton gaat terug in zijn herinnering: "In 1971 kreeg ik op mijn eerste werkdag op de gemeentewerf aan de Breeakkerstraat, vijf muntjes met nummer 32. Ik was de tweeëndertigste medewerker van de dienst en die muntjes moest je inleveren bij het magazijn voor elk stuk gereedschap dat je meenam. Mijn eerste werkdag kan ik me nog goed herinneren. Ik werd gelijk op een grasmaaimachine geplaatst omdat ik gepocht had daar ervaring mee hebben, een spannende dag. Ik werd aangenomen in verband met de uitbreiding van nieuwe wijken zoals in Breugel en de Gentiaan. De nieuwbouw in Breugel werd, met een aantal collega's, mijn eerste aandachtsgebied."

Hij vervolgt zijn verhaal: "Er is in die 46 jaar een hoop veranderd. Mechanisatie, arbo- en milieuwetgeving, professionalisering, privatisering en uitbesteding. Moet je nagaan, toen ik begon waren we met 32 medewerkers. Nu bestaan we uit 12 medewerkers die verdeeld zijn in drie wijkteams. We werken efficiënt en houden ons bezig met het onderhoud aan en verzorging van bomen, planten, gazons en bermen, snoeien en knippen van hagen, onkruidbestrijding (zonder chemische middelen), waterwegen en afvoer van hemelwater. Ook voeren we klein onderhoud uit aan straten, wegen, bruggen, rioleringen, reparatie van verkeersborden, banken en speelvoorzieningen. Steeds belangrijker wordt het optreden als vraagbaak voor burgers ten aanzien van deze onderhoudswerkzaamheden. Vroeger waren het klachten, tegenwoordig proberen we samen met de melder naar een oplossing te zoeken. We werken nauw samen met de BOA's en de Brandweer. Vandaar dat we nu ook 'Veiligheid en Wijkbeheer' heten."

We zijn een groene gemeente, dat lijkt me een extra uitdaging voor jullie? "Onze gemeente is natuurlijk een fantastische plek om in het groenonderhoud te werken. Wist je dat er 35 ha. bos binnen de bebouwde kom ligt? Daarnaast hebben we 528 hectare openbaar groen en 17.000 bomen. Dat is één boom per inwoner. De gemeente heeft vastgesteld hoe ze met het openbaar groen om wil gaan. We zijn dit jaar gestart met een groot onderhoudsprogramma voor onze bomen in samenwerking met groenaannemers. Daarbij zijn soms forse ingrepen in het bomenbestand nodig. Bomen worden aangepakt als ze moeten worden uitgedund, ziek zijn, scheef groeien, geen ruimte laten voor ander groen of gewoon 'op' zijn. Ook bomen hebben zorg nodig, maar zwakke bomen kunnen ook een gevaar zijn voor de veiligheid. We vervangen ook bomen als ze veel schade aanrichten aan de bestrating en riolering."

Is de gemeente een goede werkgever? Ton gaat even verzitten en zegt lachend: "Als je rijk wilt worden moet je er niet gaan werken. Maar als het een slechte werkgever was had ik het geen 46 jaar uitgehouden. Ik heb altijd met veel plezier gewerkt met leuke collega's, fijne contacten en heel veel vrijheid en vertrouwen gekregen. Ik heb me goed kunnen ontwikkelen en cursussen kunnen volgen op het vakgebied leidinggeven en klantbejegening. Ik ben trots op de wijkteams die er nu staan. Geweldige deskundige ondernemende medewerkers, betrokken en met hart voor de zaak. Als leidinggevende is mijn motto: 'De juiste man op de juiste plaats op het juiste moment.' Daarmee leveren we kwaliteit, anders waren we al lang geprivatiseerd."

Val je niet in een zwart gat na je pensionering? "Ik heb zoveel hobbies zoals tennissen en golfen. Daarnaast heb ik een paar paarden en een neef heeft me gevraagd hem te helpen een veiling voor oldtimers op te zetten. Kortom genoeg te doen, verder zie ik wel wat op mijn pad komt want ik ben nog fit en vitaal."
Op 9 november a.s. is er nog een afscheidsreceptie voor genodigden en oudgedienden. Wij danken Ton voor zijn betrokkenheid en inzet al die jaren en beëindigen het artikel met een wens van DeMooiSonenBreugelKrant: Bedankt voor 46 jaar werken in het groen, dan kun je nu eindelijk genieten van je pensioen!