Programmering Café Het Raadhuis

De afgelopen weken is er door de eigenaars van Café Het Raadhuis Rob Meulenbroeks en Patricia van Buul hard gewerkt om fase 1 van hun verbouwingsplan af te ronden. Het zonnescherm is vervangen voor een veranda die nu al wordt aangemerkt als een meerwaarde voor het Sonse en Breugelse uitgangsleven. In het cafégedeelte is het lichtplan aangepast en het geluid heeft een kwaliteitsimpuls gekregen.

De nieuwe programmering van Café Het Raadhuis 2.0 krijgt gestalte. In de maand oktober krijgen de bezoekers een voorproefje voorgeschoteld van haar toekomstige periodiek terugkerende programma onderdelen.
De programmering van Café Het Raadhuis 2.0 is vernieuwend en kan daarom ook gezien worden als een positief impuls voor het Sonse en Breugelse uitgangsleven.
Ook zal Son en Breugel vanaf medio oktober kennis kunnen maken met de speciaal voor hen ontwikkelde wijn-, bier- en cocktailkaart. Speciale avonden worden georganiseerd om iedereen kennis te laten maken met deze kaarten. Deze avonden krijgen een sfeervol vervolg door de muziek van het vaste top DJ team van Café Het Raadhuis zelf
In de programmering vallen nieuwe agenda onderdelen op zoals een Sonse en Breugelse Bar Contest. Verenigingen organiseren tijdens deze contest zelf een thema avond in Café Het Raadhuis en als tegenprestatie krijgen zij een deel van de baropbrengst. Hierdoor spekken zij, terwijl zij genieten van de avond, indirect hun clubkas.
Spontaan hebben nu al verschillende verenigingen waaronder CV de Bierbubbels, KrekGek, de Koekwouzen en diverse sportteams hun medewerking toegezegd. Wil je ook meedoen met jouw team of vereniging dan adviseren wij om contact op te nemen met Rob of Patrica van Café Het Raadhuis die graag de spelregels aan jullie uitleggen en samen met jullie gewenste avond reserveren.
De programmering van Café Het Raadhuis 2.0 is vernieuwend en kan daarom ook gezien worden als een positief impuls voor het Sonse en Breugelse uitgangsleven.

Penneke Mis

De Mooi Son en Breugel Krant is volop in ontwikkeling. Een nieuwe loot aan onze (jonge) boom is een rubriek met een knipoog, die allerlei gedachtespinsels en anekdotes kan bevatten. Maakt niet uit waar het over gaat, kort of lang, rijm of verhaal, als het maar iets met de lezer doet. Een link met Son en Breugel of met de actualiteit is wel een pre.
De rubriek wordt in beginsel gevuld door onze redactie. Lezersbijdragen zijn ook mogelijk, welkom zelfs, mits ze voldoen aan onze kwaliteitscriteria. Ze mogen bijvoorbeeld niet eerder in het openbaar zijn gepubliceerd.

Een passende naam vonden we 'Penneke Mis'

De eerste aflevering speelt zich af in Son en Breugel, in de jaren zeventig, is iets gechargeerd maar waar gebeurd. Namen zijn veranderd, en iedere gelijkenis met bestaande personen berust op toeval. Al kan het zo maar zijn dat je er iets of iemand in herkent.

Eigenlijk heette hij Franske, maar iedereen kende hem als Willie.

Hij woonde op een plek die je vroeger nog achterbuurt mocht noemen. Al liet je dat wel uit je hoofd in bijzijn van zo'n wijkbewoner. Later werd dat woord politiek gecorrigeerd tot respectievelijk anticumulatiegebied, probleemwijk, achterstandswijk. Dat moest natuurlijk een keer fout gaan en Eindhoven verzon het hypercorrecte krachtwijk – of is dat alweer achterhaald? Maar ik dwaal af.

In onze jonge jaren waren we dikke maatjes. Willie rookte pitriet en voor een echte sigaret deed hij werkelijk alles: van een levende paling z'n kop afbijten en doorslikken tot activiteiten die we hier maar niet zullen noemen, en niet alleen omdat God ze verboden heeft.

De meningen over Willie waren verdeeld. Hij vond zichzelf geniaal, ik vond dat ook maar mijn moeder zag dingen die ik zelf nog niet zag en verbood onze omgang. We gingen toen underground.

Buks
Op een mooie zondagochtend stonden we te vissen in de Dooie Arm van de Dommel, vanuit het weiland. De vissen lieten zich niet zien en we verveelden ons een beetje. Willie wist altijd wel iets om daar verandering in te brengen. "Zal ik ons pa z'n windbuks jatten?" stelde hij voor. Voordat ik kon instemmen sprong hij al op z'n fiets en binnen vijf minuten was hij terug, mét buks. De kogeltjes kon hij zo gauw niet vinden maar daarvoor wisten we wel een oplossing. Even later waren we met deegballetjes aan het schieten. Op alles wat bewoog in de natuur, iets wat in die tijd nog wel eens gebeurde.

Aan de overkant lag een bos waar de eerste kerkgangers na de mis al hoorbaar in aantocht waren. We ontwaarden een moeder met twee dochtertjes, in hun zondagse kleren. In onze zwart-wit beleving een vast ritueel om, vervuld van vrome gedachten, in alle rust de scheppingen van de Heer te beleven.

Duivel
Om ons kwajongensinstinct in werking te stellen was een knipoog genoeg. Zonder vooroverleg greep ik de buks, laadde hem door er luchtdruk op te zetten maar deed er geen 'munitie' in. We wisten dat hij zo de hardste knal gaf. Met mijn zwaarste stem riep ik tegen Willie "als je dat nog één keer zegt schiet ik je voor je kop!" Uiteraard 'herhaalde' Willie een Bargoense verwensing en ik: "Je hebt erom gevraagd" haalde de trekker over.

Als acteur had Willie absoluut een nominatie verdiend voor de Tokkies-Oscar. De sterfscène was zo echt dat ik even twijfelde of de buks tóch niet geladen was.

Te oordelen naar de reactie van ons onvrijwillig publiek – stokstijf, mond open, kleur van jonge kassla – moet deze confrontatie met de duivel hen tot godsdienstwaanzin hebben gebracht.

Uw Penneke