Home Zweet Home
Vanaf deze week zal er wekelijks een voor velen herkenbare column geschreven worden. Wij zullen daardoor een kijkje krijgen in het het dagelijks leven van een lieve maar aparte vrouw, moeder en inwoonster van ons dorp. Misschien leerzaam maar zeker met een knipoog. Veel leesplezier.
'Goedemorgen mam. Ik ben klaar met slapen wat kan ik nu doen?'
Terwijl ik de slaap uit mijn ogen wijf grijp ik naar mijn telefoon op het nachtkastje.
-6.00 uur-
Jezus kind, ga slapen. Het is midden in de nacht.
'Nouhou!' Stampvoetend loopt hij naar zijn eigen kamer.
Ik sluit mijn ogen. 'Sssttt' denk ik hoopvol, 'nog een uurtje, alsjeblieft.'
'Mama...?' klinkt een iel stemmetje vanuit de andere kamer.
-zucht- Het is gedaan met de rust.
'Pa-pá...?'
Ik kijk naast me. Papa slaapt nog. Aan zijn gesnurk te horen droomt hij nog over parelwitte stranden en spiegeleieren met spek als ontbijt.
Nogmaals pak ik mijn telefoon om te kijken hoe lang ik heb kunnen rekken.
-6.07 uur- en ook nog zondag!
Met acrobatische precisie rol ik mijn bed uit.
Ik open de deur van haar.
-'Mama!' zegt een blij snoetje. 'Goedemorgen snoes.'
-'Eten!'
Ik open de deur van hem.
Hij kijkt om terwijl hij net het laatste stuk duplo op zijn kasteel klikt.
'Gaan we naar beneden?' Ik knik.
Hij staat op en glijdt in zijn enthousiasme bijna uit over het gladde laminaat.
Met de ene op m'n arm en de ander voor me uit strompel ik de trap af.
Ondanks het laatste restje slaap in mijn ogen vind ik de weg naar mijn Nespresso blindelings.
Terwijl ik de boterhammetjes smeer hoor ik hem tegen haar zeggen: 'goedemorgen zusje, heb je lekker geslapen?'
Zij antwoord: 'Eten!'
Gordijnen nog dicht, televisie zachtjes aan. Bordjes met boterhammetjes op schoot.
Dampende koffie in mijn hand.
Welkom op mijn dierbare zondagochtenden.