"Zwemmen als vrijwilliger bij Zonhove zorgt er voor dat de dag van je afglijdt"
Wieze Zwart is, als rasechte Fries, in 2002 in Son komen wonen door de liefde.
Erna Hensen woont tientallen jaren in Son en is al jarenlang actief vrijwilliger.
Wat hebben ze met z'n tweeën gemeen? Beiden zwemmen ze met bewoners van Brink 14-16 op Zonhove bij Zwemclub Plons.
Door Désirée Brugmans
Wietze vertelt: "In Heerenveen deed ik al veel vrijwilligerswerk. De reden dat ik dat weer op wilde pakken in Son en Breugel was dat ik mijzelf in die tijd afvroeg wat ik eigenlijk voor de maatschappij deed. Ik las het boek "De straatvechter" van John Grisham. Hierin wordt het verhaal gedaan van een advocaat die het snelle advocatenleven verruilt voor het opkomen en verdedigen van kansarmen. Door het lezen van dit boek wilde ik ook graag weer een bijdrage leveren.
In Son heb ik mij aangemeld bij de vrijwilligerscentrale. Daar gaven ze aan dat ze op Zonhove op zoek waren naar mensen die wilden helpen met zwemmen met verstandelijk gehandicapte kinderen. Ik ben om half 11 naar Zonhove gegaan, zag om half 12 een introductiefilm, om half 1 zat ik op de groep een broodje mee te eten en maakte ik kennis met Remco. De donderdag die er op volgde ging ik al met Remco het water in.
Erna is gepensioneerd en doet, behalve zwemmen, nog met veel activiteiten mee op Brink 14-16. "Negentien, bijna twintig jaar geleden, ben ik zelf op Zonhove afgestapt. Mijn kinderen waren de deur uit. Daarna ben ik niet meer op Zonhove weggegaan. Ik ben begonnen met een gemengde groep van jongere kinderen rond twaalf jaar. Het is begonnen met Joey en toen hij is verhuisd heb ik gevraagd of ik op de groep mocht blijven.
Op een gegeven moment nam ik twee of drie kinderen mee naar het zwembad. Sommige bewoners kunnen zelfstandig in het water doorbrengen, al moet je wel opletten. Nu zwem ik met Max.
Er gaat altijd personeel mee om te helpen met aan en uit kleden. Het zijn handige enthousiaste begeleiders die daar heel snel in zijn. Twintig jaar geleden hielp ik ook zelf mee, maar nu is het fysiek best zwaar. Ik kleed mij nu snel om en spring dan in het water om de kinderen op te vangen.
Als ze mij vragen, dan kom ik helpen. Dat kan bijvoorbeeld zijn met Haloween, Sinterklaas binnen halen, herfsttocht of kersttocht in het bos en over het terrein. Maar ook met activiteiten van buurtvereniging Gehurterbij als de groep daar aan mee doet."
Wietze heeft een drukke werkweek waarin hij vele kilometers door Nederland maakt. "Ik moet echt strak plannen om op tijd op de groep te zijn, maar als ik daar dan eenmaal ben voel ik de werkdag van mij afglijden. Waar was ik vandaag ook weer mee bezig? Het is een onderdeel van mijn leven. Ik fiets naar de groep en vergeet alles. Ik verzet echt mijn zinnen! Zo lang ik gezond blijf, moet ik dit blijven doen!
's Zomers is het zwembad dicht en dan gaan we naar het terras bij de Zwaan. Ook verzorg ik zo nu en dan de avond met mijn gitaar. Favoriet zijn de liedjes van Gerard van Maasakkers. Een paar jaar geleden hadden we ook bewoners die volop mee zongen met "De diligence".
Het is zo mooi om een band op te bouwen.
Wietze: "Het is niet alleen het zwemmen. Op de groep waar Remco woont, ben ik ook opgenomen door de groepsleiding en de medebewoners. Na het zwemmen drinken we nog met de hele groep gezellig koffie. Ik heb ik de afgelopen 13 jaar ook een band opgebouwd met de groep en de bewoners die daar zitten.
Remco was 16 jaar toen ik hem leerde kennen en was in 2002 net op Zonhove. Door de bezuinigingen moet Remco nu naar een andere groep. Hij heeft intensievere zorg nodig en op de nieuwe groep is vaste verpleging voor hem. Zijn ouders informeerden mij hier over en door de band die ik met hem heb opgebouwd ga ik als vanzelfsprekend mee om vanuit daar weer met hem te gaan zwemmen. Het gaat mij wel echt aan mijn hart om de groep waarin hij woont daardoor los te moeten laten!
Ook skype ik iedere donderdagavond samen met Remco en zijn moeder vanuit mijn IPad. Hij kijkt dan op de klok of het al tijd is. Het moet dan wel door gaan voor hem! Je bouwt een band met hem op, maar ook met zijn ouders."
Erna: "Het is mooi om te zien hoe ze opleven in het water. Ze komen uit hun rolstoel, zitten niet meer opgesloten en kunnen vrij bewegen. Rond glijden in het water, even kletsen met elkaar en genieten."
Wat levert het vrijwilligerswerk je op?
Erna: "Het is zo leuk om de kinderen te zien lachen als je binnen komt. Mijn kleinzoon ging ook een keer mee en die viel het ook al op dat als oma binnen komt er meteen gelachen wordt.
Bij mijn 12 ½ jarig jubileum op de groep werd ik groots verrast. Ik stond thuis het eten klaar te maken, toen plots de hele groep op de stoep stond. Inclusief "een bewaker" met oortjes in, strikje op en ik werd ontvoerd naar De Komeet. Daar zaten ook mijn kinderen en kleinkinderen en werd ik verrast met allerlei verhaaltjes en cadeautjes.
Ik vind het wel moeilijk om nieuwe vrijwilligers te vragen. Het moet echt uit jezelf komen, maar geeft je zoveel terug! Het is echt niet zielig omdat ze zoveel niet kunnen. Het is gewoon een handicap waar zij goed mee kunnen omgaan. Het gaat voor hen altijd om aandacht. Aandacht 1:1."
Wietze: "Mijn grootste leermoment is geweest dat ik heb moeten leren anders te communiceren. Remco kan niet praten en ik praat altijd in mijn werk. Dat was echt wennen. Ik heb geleerd op zijn mimiek te letten, want hij communiceert wel degelijk! Ik kan goed zien of hij het naar zijn zin heeft.
Ik kan gesloten vragen stellen. Hij heeft op zijn rolstoel een bord staan met Ja en Nee en kan door daar naar te kijken aanwijzen wat zijn antwoord is. Hij onthoudt veel en ziet en hoort alles. Hij valt op de juiste momenten in met lachen en reageren in een gesprek. En als ik binnen kom op de groep, dan hoor je meteen een reactie. Donderdagavond is voor mij eigenlijk heilig."
De fotograaf en correspondent van deze krant worden op donderdagavond enthousiast ontvangen door Len van der Zalm, de coördinator van de zwemvrijwilligers. Muziek en sfeerverlichting dragen er aan mee dat de werkdag inderdaad van je af valt.
"Er kan gewoon niet genoeg aandacht besteed worden aan deze zwemclub! Het is voor onze bewoners zo fijn om te kunnen ontspannen in het water. Daar zijn echter zo veel mensen bij nodig. Iedere nieuwe vrijwilliger kan er weer voor zorgen dat andere bewoners ook mee kunnen zwemmen."
Bijzonder is de 13-jarige Britt die op donderdag ook vrijwilligerswerk komt doen. Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst!
Daarom een oproep voor zowel jong als oud. Zwemvrijwilligers gezocht!
Meer info: www. zwemclubplons.nl of info@zwemclubplons.nl
