Home Zweet Home
Ken je van die weekenden waar je een grote strik om wil doen en vervolgens ergens wil bewaren in een doosje zodat je er nog lang aan terug kunt denken?
Ik ook.
Afgelopen weekend was er zo één.
Daarbij komt meteen een bekentenis van mij: ik ben fan van Adele. Fan? Meer idolaat. Klinkt ontzettend suf voor een vrouw van 32, maar toch is het zo.
Alles aan haar vind ik geweldig. Haar stem, haar humor, alles.
Ik was afgelopen december dan ook meer dan in m'n nopjes toen ik kaarten wist te scoren voor haar concert in het Ziggodome te Amsterdam.
Als een klein kind vinkte ik in de afgelopen week, in m'n gedachten, de dagen af en tijdens het laatste nachtje slapen voor het grote evenement droomde ik erover.
Het concert overtrof ál mijn verwachtingen. Wát een vrouw is dat zeg. Alles klopte. Ik heb intens genoten van het langverwachte concert.
Wat ook al mijn verwachtingen overtrof was de Samenloop voor Hoop wat dit jaar voor het eerst in Son en Breugel plaatsvond.
Terwijl de zon op zijn hoogtepunt straalde straalde ook alle mensen die aan het evenement meededen.
De commissie, de organisatie, alle deelnemers, alle artiesten en niet te vergeten alle eregasten van dit evenement.
Son en Breugel stond dit weekend op zijn kop, en dat allemaal voor het goede doel. De kankerstichting.
Het opgehaalde bedrag klonk luid door de microfoon en vervolgens stroomde de tranen rijkelijk over de gezichten van álle vrijwilligers.
Ontzettend bijzonder en op deze momenten ben ik trots op ons.
'Ons' als dorp. Dat Son en Breugel €105.194,- heeft opgehaald voor de kankerstichting is op z'n zachtst gezegd GROOTS.
Maar zoals Aris en Annelies al zongen:
'Als we schouder aan schouder staan. Zal het vanzelf gaan...'
Mooi.