Dennis Deter

Vroeger de kermis, daarna de kroeg en inmiddels de datingsite. Dé plek om op zoek te gaan naar je levenspartner. Niks om mee te koop te lopen als je daarop bezig bent, was de opvatting toen dat fenomeen ruim tien jaar geleden de kop opstak. De schaamte voorbij, is het niet meer weg te denken en ook jongeren maken er massaal gebruik van. Een ervaringsdeskundige was bereid om zijn vele ervaringen met ons te delen. En daarmee met heel Son en Breugel. Waar gebeurd, verzekert hij ons. Dichtbij, ook met dames uit het dorp. Herkennen mag. Maar vrees niet, iedereen blijft anoniem. Ook hijzelf.
Zijn pseudoniem: Dennis Deter.

Deze aflevering aflevering heeft Dennis een blind date. Tenminste … als iemand die er per dag een ons Prednison doordraait een foto uit haar gezonde jaren op de site zet, komt dat op hetzelfde neer.

Karleen: kat in de zak
Een leuk tekstje en een leuk fotootje bezochten de inbox van mijn account. Ze had een spits snoetje, spichtig bijna. Een tikje ordi vond ik. Ik meende een stukje tattoo te zien, iets duidelijker zag ik de rij ringetjes in haar linker oor. Maar ze zag er appetijtelijk uit.
We mailden een paar weken en het viel me op, dat de kwaliteit van haar mailtjes sterk wisselde. Soms waren ze scherp en gevat, een andere keer zaten ze vol taal- en stijlfouten. Junkie? Stemmingswisselingen? Overgang? Manisch depressief?

We spraken af bij haar thuis. Toen de voordeur open ging, dacht ik eerst dat ik bij het verkeerde huis had aangebeld. Haar gewicht had ik vanaf de foto en de 1 meter 65 lengte op haar profiel geschat op zo'n 55 kilo. Deze dame was minstens 85.
De hele inrichting verried het hippieverleden waarin ze was blijven hangen en ook haar kleding zat vol frutseltjes, alsof ze zo uit een lp- hoes van CSN&Y was gestapt. Mijn wit/blauw gestreepte overhemd vloekte in dit decor als een VVD-hotemetoot op een No Surrender bangaparty. En ook zij leek mij anders te hebben ingeschat. Het enige dat in dit sfeertje ontbrak, was de geur van wierook. Daar kon ze niet tegen. Van mijn geheime wapen werd ze trouwens ook misselijk. Mijn aftershave dus.

Carleen liet me niet lang in het ongewisse. "Wat ik je nog niet verteld heb, is dat ik ziek ben. Ik heb Bechterev, een vorm van reuma. Door medicijnen ben ik veel kilo's aangekomen en die krijg ik er niet meer af." Even later vertelde ze ook nog zonder gène dat de mannen in haar leven voornamelijk losers waren geweest. De kat in de zak was compleet.

Na een wandeling in de regen vroeg ze of ik een beginnend bocheltje tussen haar schouders wilde masseren. Dat beviel haar zo goed dat ze binnen een paar minuten in slaap viel. "Dat heeft de fysio nooit voor elkaar gekregen" zei ze na afloop. "Ik voel me super."
Bij het afscheid gaf Carleen me twee boeken mee die haar gedachtegoed weerspiegelden. De terugkomtruc, zo werd mij later duidelijk.

Heel openhartig mailde ze naderhand dat haar zus haar had aangeraden om voor mij te gáán, om uit die losers- scene te raken. Ze was het nota bene nog met haar zus eens ook. Nog voordat ik mijn doeiii-mail verstuurd had, viel een appje van haar binnen. "Ik heb weer een van mijn ex-vriendjes ontmoet, weet je wel, zo'n loser haha, en ga toch weer voor hem. Maar jij bent altijd welkom om een kopje koffie (te krijgen) en een massage (te geven)."
Ik kon er niet zo om lachen. "Gebruik die loser maar als buddy, en voor een bakkie hoef ik niet zo ver van huis haha." Beetje lomp, toegegeven, maar ik was er voor in de stemming.
Witheet blokkeerde ze mijn account en in de voicemail beet ze me nog toe "Jij bent pas een echte loser, dat je mij zo laat vallen." Ik kon er alleen maar om grinniken.

Een week of twee later, een heel ander appje. Poeslief. Of ik de boeken nog had.
Toen ik een keer in haar buurt was heb ze in een plastic zak aan de voordeur gehangen, zonder briefje erbij. De dag erna viel een appje binnen waarin ze mij bedankte.
Toch aardig. No hard feelings.

Dennis

De volgende aflevering ontmoet Dennis een dame met een hele trukendoos vol verleidingstactieken.