Een ijzige Kerst in het kille Noorden
Laten we allereerst gewoon afspreken dat ondanks de klimaatakkoorden, het in dit kerstverhaal bitterkoud is. Dat is in kerstverhalen altijd het belangrijkste. Ik zal voor de zekerheid nog wat pikante details toevoegen zodat u er van overtuigd zult zijn dat het echt koud was. De temperatuur was rond 00 Celsius maar door de felle wind was de gevoelstemperatuur ongeveer -150 Celsius. Daarnaast was het ook echt waterkoud. Een vieze, gemene kou die diep in je botten kruipt en die je, als je eenmaal weer binnen bent, pas uren later weer kwijt bent......
Door Theo Smit
Natuurlijk kent iedereen het glazen huis. Twee beroemde, mannelijke dj's sluiten zich van 18 tot en met 24 december op, in Breda dit jaar. Het doel is de rest van Nederland in beweging te krijgen om allerlei geldinzamelacties te organiseren. Gek toch, het draait altijd om geld! Zelf zou ik het eenvoudiger vinden om een gedeelte van het glazen huis af te schutten, daar een geldpers neer te zetten en die aan te zetten. Zo doet onze Europese Centrale Bank in Frankfurt het ook gewoon. Maar enfin, een groot aantal Nederlanders laat zich in beweging zetten en het geld stroomt binnen. Goede doelen zijn er gelukkig altijd in overvloed en anders maken we die gewoon.
Maar weinig mensen kennen Doorsnee, een buurtschap in de gemeente Pekela in het oosten van de provincie Groningen. Het buurtje is ontstaan langs het gelijknamige diep, het Doorsnee Diep dus, dat in het verlengde ligt van de Ommelanderwijk. Het verbindt dat diep met het Pekelder Hoofddiep, ter hoogte van Nieuwe Pekela.
Het diep werd in 1820 gegraven. Het verbindt de veengebieden langs de Ommelanderwijk, die vanuit Veendam ontgonnen waren, en het veengebied langs de Pekel Aa, dat vanaf Oude Pekela was ontgonnen. U begrijpt dat de pure geur van armoede over zo'n plaats als Doorsnee hangt. De geur van wingewesten zoals Noord-Brabant maar ook Groningen die kenden en kennen. Serious Request zal in Doorsnee ook nooit zijn tenten opslaan. Het is daar nu eenmaal niet de moeite waard. Punt uit!
Toch waren er in Doorsnee drie frisse meiden, Sasja, Andrea en Ria, die al die mannelijke dj's met of zonder poes zo zat waren dat zij uiteindelijk besloten om zelf maar een eigen glazen huisje te bouwen en daar plaatjes te draaien. Om problemen te voorkomen gebruikten ze er de oude caravan van de vader van Andrea voor. Ze sloopten er een zijkant uit en zetten er een grote glasplaat in. Slaapruimte, keuken, toilet, alles was aanwezig. Nog wat geluidsapparatuur naar binnen gedragen en Radio Doorsnee gebeld. Voor de rest was het een kwestie van vergaderen en vergaderen en vergaderen om een goed programma op te zetten. Natuurlijk moet er ook geld verzameld worden voor goede doelen, maar er werd afsproken dat er per actie niet meer dan 50 euro opbrengst mocht zijn.
En zo geschiedde het in die dagen en wel exact op 18 december dat er langs het kanaal bij Doorsnee een glazen caravan stond. Op de smalle weg te aldaar verzamelden zich in de bittere kou steeds meer mensen. Al snel ging de mare in ons kikkerlandje rond dat Breda misschien wel the place to be was maar dat het echte gebeuren in Doorsnee plaats vond. Dat daar drie gewone meiden een showtje weggaven om de vingers bij af te likken. Er was gloeiend hete chocolademelk te krijgen, kerststol, hamburgers, pizza's en alles wat De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit ten strengste verbiedt.
Langs het kanaal werd het gezellig druk. Naast de caravan werd een grote kerststal ingericht met oude etalagepoppen. Deze stonden er opeens en waren uiterst modieus aangekleed met dank aan kledingmagazijn "Maison Pekela". Voor de rest werd er gedanst, gedronken, gesnoven en meegezongen. Doorsnee was samen met Pekela even het centrum van Groningen, ja zelfs van de hele wereld.
Intussen kruipt de opbrengst langzaam naar het enorme bedrag van €18.350 en de stemming zit er goed in. Op de avond van de 24e wordt nog de verkiezing "Kerstkind van het Jaar" gehouden. Acht dik en warm aangeklede pasgeborenen, waarvan alleen de slaperige ogen nog te zien waren, dingen mee naar de hoofdprijs: een kerststol. Gratis ter beschikking gesteld door Bakkerij "Pekela's Trots". Ook de verliezers krijgen natuurlijk allemaal een kerststol! Omdat er in dit kerstverhaal dit jaar geen echte Kerstbaby geboren wordt is dit dus een aardige vervanging.
Daarna is het feest afgelopen. Een ijskoude wind raast over de smalle weg door Doorsnee. Iedereen gaat op weg naar huis, sommigen in stevige pas, anderen lichtelijk wankelend. De meesten nog vol verbazing wat ze in de afgelopen dagen allemaal gezien hadden.
Op de gemeentewerf van Pekela staat nu nog een oude, gehavende caravan. Mocht u hier trouwens nog een bestemming voor weten...
Sasja, Andrea en Ria, nu BN-ers geworden, slapen die nacht voor het eerst sinds lange tijd weer eens een beetje behoorlijk. Want Kerstmis staat voor de deur!
Buiten heerst er echter die bittere kou. De wind rukt nog aan een paar, aan de takken van een kerstboom vastgeknopte, rode ballonnen. De liefhebber wil alleen nog weten of het niet begint te sneeuwen, al was het maar een beetje. Deze mensen kan ik gelukkig geruststellen. Het sneeuwt vanavond eerst héél licht maar allengskens steeds harder. Het is maar dat u het weet!
Binnen liggen Sasja, Andrea en Ria uitgeput en in vreemde houdingen in peilloos diepe slaap. En ach, dat kerstkind, dat komt volgend jaar wel weer. Voor dit jaar is het in Doorsnee wel genoeg geweest. Op het kerstfeest na wat er nog. En er is, ondanks de bittere kou in Doorsnee, in mensen ook dit jaar weer welbehagen. Behoorlijk veel welbehagen zelfs! Goed nieuws dus! En de drie Koningen moeten nog komen! Die kunnen wel goud, wierrook en mirre aanbieden, maar als wij nu eens ons best doen om komend jaar de wereld een heel klein beetje beter en mooier te maken? Niet veel maar een héééééééél klein ietsie pietsie beetje. Dat zou ook een mooi geschenk zijn, zelfs een erg mooi geschenk. En hoe: dat moet u gewoon helemaal zelf weten.
Mag ik u daarom vanuit Doorsnee een behagelijk en doorsnee Kerstfeest toewensen?