Herinneringen aan WOII van bevrijder George Mullins
The "Damn kid" was back in town
Op dinsdag 13 juni was er echt een bijzondere internationale gast in het Kloosterhotel. George Mullins (92 jaar), Amerikaans oorlogsveteraan uit Californie, bezocht na meer dan zeventig jaar weer onze gemeente.
Door: Arjen Strik
Foto: Wil Feijen
Zijn baseball cap en revers staan vol met onderscheidingen en decoraties gekregen voor zijn heldendaden als 'privat en sergant' van ondermeer de 101st Airborne Divisie, het Liberation Army, dat onze gemeente op 17 september 1944 bevrijdde van de duitse agressor. Hij is de gast deze dagen van Jan Vrenssen, lid van de vereniging 'Airborne vrienden' en kenner bij uitstek van de 'Operation Market Garden'.
George Mullins bezoekt Europa samen met zijn zoonlief en zus. Zijn zoon wilde na al die verhalen wel eens zien waar zijn vader allemaal gevochten had. Zijn zus is bezig met een historisch overzicht van de battle-tour van haar broer. In Frankrijk waren ze aanwezig bij de herdenking van D-day, de vroege ochtend van 6 juni 1944, waarop de geallieerden de aanval in Normandië begonnen. George Mullins werd deze dag, 73 jaar later, gedecoreerd met de belangrijkste Franse onderscheiding, nog ingesteld door Napoleon: l' Ordre national de la Légion d'honneur. Hij gaf aan bijzonder vereerd te zijn en droeg de onderscheiding op aan al zijn gesneuvelde gevechtsbroeders.
Operation Market Garden
George Mullins was een eenvoudige boerenzoon, die opgroeide in armoede op het Amerikaanse platteland en wellicht daardoor gevormd werd tot een mentale taaie, stevig gespierde en hard werkende doorpakker. Als 19 jarige werd hij opgeroepen en als 'Privat" nam hij deel aan de Amerikaanse invasie op 'Utah Beach'. Waarbij de bombardementen van de Duitsers op het strand van Normandië nog in zijn geheugen gegrift staan. "We verscholen ons in elke kuil", vertelt hij. Na een aantal maanden werd hij vervangen en keerde terug naar Engeland. Hij belandde bij het Glider Infantery Regiment (GIR) een onderdeel van de 101st Airborne Divisie, een Amerikaanse elitecorps. Ondertussen werden ze voorbereid op een nieuwe missie: Operation Market Garden. Doel van deze operatie was het in handen krijgen van een aantal bruggen over de grote rivieren in Nederland. Van daaruit moest een deel van het geallieerde leger oprukken naar het Duitse Ruhrgebied, het hart van de Duitse oorlogsindustrie. George Mullins was infantarist, zeg maar zandhaas en vertrok op 17 september 1944 in een glider naar het landingsgebied op de Sonse heide. Een glider was een zweeftoestel met manschappen en materiaal, zoals artillerie, tanks en jeeps.
" We were lucky, cause we landed safely on a just a plowded field, no harm or damage." vertelt George. Hun opdracht was de brug over het Wilhelminakanaal in te nemen en Eindhoven te bevrijden. Helaas werd de brug bij Son door de duitsers opgeblazen en op zelfgemaakte vlotten kwamen ze aan de overkant. Die nacht brachten ze door op Bokt weggescholen in droge sloten. Ze stoomden de volgende dag door en 18 september werd Eindhoven bevrijd.
Oorlogs-modus
Na het bewaken van de "Hells Highway', zo werd de weg naar Nijmegen genoemd, vanwege de Duitse aanvallen op de flanken van deze corridor, werd George Mullins ingezet voor de verdediging van de Betuwe-streek aan de Rijn.
Om even op te laden werd hij teruggestuurd naar het Franse Mormalon, maar lang kon hij daar niet genieten van off-war. De recruiten werden opgetrommeld voor het Ardenne offensief. " An almost hand to hand combat and extreme cold at night," herinnert George zich. Was je nooit bang vraag ik. "Nee, we waren in een oorlogs-modus. Onderling werd niet gelachen, strakke koppies, zelfs bij de overgave van Duitsland werd niet gejuicht . Mission completed."
Damn kid
Ik vraag George waarom hij een 'damn kid' genoemd werd. " Onze generaal zei, deze jongen is al zo lang bij ons, hij verdient het om 'sergeant' te worden. Dus zo werd ik opeens gepromoveerd van soldaat naar sergeant.
Na de oorlog heeft George het bijna dertig jaar weggedrongen en was bezig zijn eigen leven op te bouwen. Toch kwam hij er achter deel te zijn geweest aan een unieke historische periode en geniet daar nu van en wil er alles over weten.
Ik bedank hem voor het gesprek en voor het feit dat ik, mede door zijn inspanning, nog elke dag geniet van mijn vrijheid.