Home Zweet Home
Voorlezen.
Onderschat dat niet papa's en mama's.
Niet alleen voor je kinderen, maar zeker ook voor jezelf.
Hoe leuk is het om te zien hoe creatief je wordt tijdens het voorlezen van, bijvoorbeeld, Sneeuwwitje met de 7 geiten.
Ik weet heus wel dat die geiten helemaal niks te maken hadden met Sneeuwwitje, maar dat bedoel ik, die creativiteit die loskomt tijdens het voorlezen. Ongelooflijk.
Evenals toneelstukjes opvoeren terwijl je een verhaal verzint over de prins met zijn prinses in een immens kasteel met een gracht eromheen.
En vergeet niet de geesten die je vangt met je blote handen en mee naar beneden neemt om ze vervolgens buiten los te laten.
Sinds een paar maanden is de kleinste ook toe aan verhaaltjes.
We hebben dus ons ritueel iets aangepast aan de behoefte van onze 2 jarige directrice.
Allereerst hijs ik de kinderen in de pyjama's . Oh ja, tanden poetsen.
Tenminste, als dat niet vergeten wordt.
(Sorry tandartsen van Son)
Vervolgens ploffen we met z'n drietjes op het bed van hij van 8.
Boekjes worden met zorgvuldigheid gekozen en het verhaal kan beginnen.
Intonatie, stemwisseling en uitbundige gebaren passeren de revue.
Na het verhaaltje proberen ze iedere avond opnieuw of ze echt niet bij elkaar in bed mogen logeren.
Nee. Helaas.
De directrice krijgt nog een liedje te horen.
Die ook weer met zorgvuldigheid wordt gekozen. Vaak is het 'Op een klein stationnetje.'
Ook die zing ik op m'n best.
Op z'n Celine Dions. Met uithalen en ad libs.
Dan ruik ik de koffie al.
Aai over de rug, kus op de bol.
Bij hij van 8 een kus en nog eens lekker onderstoppen.
Dan fluister ik op de gang:
'lekker slapen snoesjes.' en is het stil.
En dan geniet ik beneden op de bank, terwijl ik aan mijn koffie lurk, van het feit dat er twee gezonde kindjes in ons huis wonen en elke avond weer voel ik me dan een gezegend mens.