Mantelzorgcafé ontzorgt. Zo maar èfkes genieten
Het delen van smart is halve smart
Mantelzorger word je niet van de één op de andere dag. Het is een geleidelijk proces waar je vaak langzaam en eenzaam inrolt.
Redacteur: Arjen Strik
Fotograaf: Wil Feijen
Overbelasting
De meeste mantelzorgers hebben er niet voor gekozen om te gaan zorgen, het is ze overkomen. Bijvoorbeeld omdat hun kind geboren wordt met een beperking, hun partner een ziekte krijgt of hun ouders ziek worden. Voor iemand zorgen wordt vaak als vanzelfsprekend gezien. Je deelt immers lief en leed met elkaar. Maar langdurig voor iemand zorgen kan erg zwaar worden en het leven behoorlijk op zijn kop zetten. Overbelasting en uitputting liggen op de loer. Sociale contacten vallen weg, je hebt het gevoel er alleen voor te staan.
Werkende mantelzorger
Om de mantelzorger zelf eens in het zonnetje te zetten, organiseert het steunpunt Mantelzorg van de LEVgroep regelmatig ontmoetingsbijeenkomsten. Deze bijeenkomsten vonden vaak overdag plaats. Om ook de werkende mantelzorger te bereiken werd maandag 13 mei in het Vestzaktheater een Mantelzorg avondcafé georganiseerd. In een ongedwongen sfeer kon men binnenlopen voor een bak koffie en kreeg men een welverdiende avond voorgeschoteld met humor, zang, dans en een heerlijk hapje. Zo'n 50 mantelzorgers beleefden een feestelijke avond en genoten van een muzikaal drie–zangenmenu. Een productie van Multi Show Productions van entertainster Nancy van Heeswijk.
Zorgbehoeftig
"Mijn beide ouders zijn zorgbehoeftig", vertelt Robert, één van de aanwezige mantelzorgers. "Ik vind het een plicht om voor mijn ouders te zorgen. Dat hebben ze vroeger voor mij ook gedaan." Robert regelt naast zijn eigen werk de medische zorg, het vervoer, is klusjesman, doet de boodschappen en de financiën. Hij geeft aan dat hij deze ondersteuning met plezier verricht, maar dat het soms geestelijk wel eens zwaar is. "Je hebt ook nog je eigen leven" geeft Robert aan. Hij heeft geen actieve ondersteuning van de LEVgroep, maar ervaart het als steun dat ze achter de hand zijn.
Ondersteuning
Tineke, een andere mantelzorger, voelt het niet als een plicht, maar ze vindt het normaal dat je voor elkaar zorgt. Tineke is werkzaam in het vluchtelingenwerk. Een drukke baan waarnaast ze ook de zorg voor haar beide ouders heeft. "Mijn vader (92 jaar) lijdt aan de ziekte van Alzheimer en haar moeder (87 jaar) is zwaar reumatisch", vertelt Tineke. Ook zij verzorgt naast haar werk de boodschappen, de huishoudelijke activiteiten en de financiën. Ze doet dat met liefde, maar geeft aan dat het toch wel een zware belasting is, zonder de hulp van mijn kinderen en de hulp van mijn buren zou ik dit niet kunnen doen. Ze heeft wel contact met een Mantelzorgconsulent en ervaart ondersteuning van de LEVgroep. "Ik heb veel opgestoken bij de cursus 'omgaan met dementie' en soms is het fijn om even je ei kwijt te kunnen, advies te kunnen vragen of een luisterend oor te treffen."
Contacten
Ze geven beiden aan dat ze naar het café gekomen zijn om eens contacten met anderen op te doen en ervaringen uit te wisselen. "Gedeelde smart is halve smart." Ze genieten deze avond van de contacten en van het smaakvolle zangmenu. Een feestelijk avond die ze als mantelzorgers van harte verdiend hebben.