Dorothé Nouwens geniet van Eurovisie Songfestival in Tel Aviv
Al ruim twintig jaar struint Dorothé Nouwens uit Son en Breugel alle Nationale Songfestival evenementen af. Vanaf 2011 beproeft ze ook internationaal haar geluk bij de songfestivaledities in Düsseldorf, Wenen en vorig jaar in Lissabon. "Ja, het is een rare hobby en ja vaak kwam ik van een koude kermis thuis als Nederland niet doordrong tot de finale", aldus de 46- jarige songfestivalfan.
Redacteur: Ivo van Hoek
Live aanwezig
Ondanks deze tegenslagen bleef ze trouw met haar twee maatjes Peter Lambregts en Bas Vliegenthart en probeerde ze dit jaar er weer live bij te zijn. Ondanks alle raketaanvallen, de torenhoge prijzen en de reisafstand naar Tel Aviv boekte ze vol goede moed een rechtstreekse vlucht vanaf Eindhoven Airport. "Eindelijk wind in de rug bij de bookmakers, dus stiekem hoop je dat na 44 jaar het Nederlandse recht zal zegevieren. Met recht mag je spreken van topsport; een week genieten van dit prachtige land betekende voor ons elke dag bijna 20 km lopen door de stad. Naast Tel Aviv hebben we veel gelopen in Jeruzalem. Met name daar voel je de spanning in de regio en sta je telkens versteld van de zware beveiligingsmaatregelen van een land in oorlog. Automatische wapens zijn de standaard op straat bij politiefunctionarissen en het leger. Een veilig maar surreëel gevoel", vervolgt de songfestival groupie.
Ware beproeving
Naast de vele kilometers lopen en taxiritjes met 'over the top' travestieten was het urenlang staan en wachten in het stadion. Dit was tijdens de twee halve finales en finale een ware beproeving voor de kuiten. Slechts één bar in een zaal voor 9.000 dorstige fans is niet bepaald een concert waar je bezopen vandaan komt. Op het enorme plein, waar op een groot scherm 60.000 bezoekers zonder een kaartje de uitzendingen konden volgen, waren welgeteld twee barretjes. Tijdens de ramadan en prijzen van omgerekend 9 euro voor een wijntje betekende dat wederom een behoorlijk droge keel.
Fantastische ervaring
Ondanks al die ontberingen was het natuurlijk een fantastische ervaring voor de enkele tientallen Hollanders die de oversteek hadden gewaagd. "We stonden strak vooraan en werden voorafgaand uitgebreid door de NOS geïnterviewd. Later op de dag ontplofte mijn sms-inbox toen bleek dat de thuisblijvers ons op het tv-journaal van acht uur terugzagen en we ook op de NPO-radio te horen waren.
Winnaar
Inmiddels stond iedereen tijdens de puntentelling stijf van de zenuwen. De ontlading was uitzinnig, ongeloof, omhelzen, tranen van vreugde en de Israëlische TV die direct inzoomde op de jankende moeder uit Son en Breugel. Veel felicitaties en knuffels van de honderden fans om ons heen. Duncan Laurence durfde te dromen dat uiteindelijk de muziek zou zegevieren. "Gelukkig is precies dat gebeurd en kunnen we ons komend jaar opmaken voor een thuiswedstrijd met beduidend minder kilometers (en meer te drinken)", volgens de opgetogen en volhardende fan van het eerste uur.
