Kabaal
Ruw werden mijn vrouw en ik gewekt uit onze slaap, midden in de nacht. Een oorverdovend kabaal klonk op vanaf de parkeerplaats achter ons huis, aan de kant van onze slaapkamer. Een hard, monotoon en aanhoudend geluid weerklonk tussen de huizen.
Een autoalarm, dachten we eerst. Nee, dat was het niet. 'Wanneer doet iemand er eens iets aan?' dacht ik. 'Komt het uit onze garage?' vroeg mijn lief. We besloten te gaan kijken, maar dat was het niet. Verrek, het komt van de parkeerplaats. Van mijn eigen auto, bleek al gauw toen ik de poort opendeed. De claxon, die een paar dagen tevoren was gerepareerd, wist van geen ophouden. Een beetje té goed gerepareerd.
In mijn nachtgoed deed ik de motorklep open en stond met mijn handen in het haar. Waar zit de uitknop? Uit pure wanhoop en vol schaamte kroop ik achter het stuur en drukte de claxon in. Zowaar, het hielp! De buurt baadde weer in rust, tenzij ik te hard of te zacht drukte, en de brulboei weer loeide, op volle toeren. 'Sorry!' riep ik, zonder dat iemand het kon horen.
Mijn lief en een buurvrouw, de enige die op het lawaai afkwam, keken onder de motorkap. De ingeschakelde hulplijn van de garage adviseerde de accu los te koppelen, tot een monteur zou komen. Twee vrouwen die het technische deel voor hun rekening nemen, terwijl de enige aanwezige man achter het stuur zit, het is het toppunt van feminisme.
De rust was weergekeerd, het wachten was nu op de monteur. Repareren kon hij het niet, maar wel een relais eruit halen, waardoor de claxon niet meer af kon gaan.
De andere ochtend, na een gebroken nacht, gingen we terug naar de garage. Het euvel was snel gevonden, de oplossing niet. Er was een onderdeel nodig dat ze niet op voorraad hadden, dat werd besteld. Twee dagen later kon ik terecht, twee dagen zonder claxon. Het is opmerkelijk, pas als je iets niet hebt, mis je het.
Die avond stond mijn auto weer op zijn vertrouwde plek, op de parkeerplaats achter ons huis. Het duurde een paar dagen voor ik met vertrouwen weer durfde te gaan slapen, zonder bang te zijn dat de claxon weer af zou gaan.
Eind goed, al goed. De garage heeft het probleem opgelost, met excuses. Geen van mijn buren heeft geklaagd, al hadden ze daar alle reden toe. Sorry buren, voor het kabaal!